بررسی محتوایی دو اثر از نادر ابراهیمی (صوفیانه‌ها و عارفانهها، بار دیگر شهری که دوست‌می‌داشتم)
محورهای موضوعی : عرفان اسلامی
مریم شفیعی تابان
1
(دانشجوی دکتری گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران.نویسندۀ مسئول: Shafieetaban_m@pnu.ac.ir)
فاطمه کوپا
2
(استاد گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران.)
علی(پدرام) میرزایی
3
(دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه پیام نور، تهران،ایران)
نرگس محمدی‌بدر
4
(دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران)
کلید واژه: عرفان, mysticism, narrative structure, ساختار داستانی, نادر ابراهیمی, Nader Ebrahimi, تقابل اندیشه, confrontation of thought,
چکیده مقاله :
نادر ابراهیمی از بزرگترین نویسندگان معاصر ایران در آثار خود سبک شخصی و خاصی را دنبال می کند. کتابصوفیانه‌ها و عارفانهها از یادگارهای ارزشمند او در حوزۀ ادبیات عرفانی و رمان بار دیگر شهری که دوست می داشتم از درخشان ترین آثار وی در حوزۀ ادبیات داستانی است. بررسی درونمایۀ دو اثر مذکور، موضوع اصلی این پژوهش است. نویسنده درصوفیانه‌ها و عارفانهها در نقش یک منتقد ادبی ظاهرمی گردد و کتاب را مورد تحلیل ساختاری و محتوایی قرارمی دهد؛ این اثر تنها نوشتۀ ابراهیمی دربارۀ صوفیه و درواقع، تاریخ تحلیلی پنج هزار سال ادبیات داستانی ایران و نمونۀ بارز گره خوردگی ادبیات عرفانی و هنر داستان‌پردازی است. رمان بار دیگر شهری که دوست می داشتم نیز با زاویۀ دید درونی و از منظر قهرمان و شخصیت محوری داستان، پسر کشاورز، روایت می شود. ابراهیمی در کتاب صوفیانه‌ها و عارفانهها نگاه عملی به عرفان پویا دارد و بار دیگر شهری که دوست می داشتم نیز پس از رمانشازده احتجاب هوشنگ گلشیری از نظر کاربرد شیوۀ جریان سیّال ذهن از درخشان ترین و موفّق ترین رمان ها به حساب می آید و ابراهیمی را نویسنده‌ای توانمند و صاحب سبک معرفی می کند. مطالعه و مقایسه دو اثر متفاوت نادر ابراهیمی تقابل اندیشه نویسنده را در حالات مختلف وگستردگی اندیشگی وی و تسلط برفرهنگ ایرانی وعرفانی را نشان می دهد.
Nader Ebrahimi, one of Iran's greatest contemporary writers, follows a personal and special style in his works. The book "Sufianehā and Arefanehā" is one of his valuable monuments in the field of mystical literature and the novel "The City I Loved Again" is one of his most brilliant works in the field of fiction. Examining the content of the two mentioned works is the main subject of this research. The author appears in the role of a literary critic in "Sufianehā and Arefanehā" and analyzes the book's structure and content. This work is Ebrahimi's only writing about Sophia and, in fact, the analytical history of five thousand years of Iranian fiction literature and a clear example of the connection between mystical literature and the art of storytelling. The novel "The City I Loved Again" is narrated from the perspective of the hero and the main character of the story, the farmer's son. Although this novel has a logical plot, the author's neglect of some points weakens the plot to some extent. Ebrahimi has a practical view of dynamic mysticism in the book "Sufianehā and Arefanehā" and "Once again the city that I loved" is one of the most brilliant and successful after Hoshang Golshiri's novel "Shāzdeh Ehtejāb" in terms of using the flow of mental fluid. The novels are considered and introduce Ebrahimi as a powerful writer and a master of style. The study and comparison of Nader Ebrahimi's two different works shows the confrontation of the author's thought in different states and the breadth of his thinking and his mastery of Iranian and mystical culture, and finally shows the fluid flow and school of mysticism in this culture.
_||_
