بررسی و تحلیل واژه‌های طلب و طرب در غزلیات مولانا

محورهای موضوعی : عرفان اسلامی

حمیدرضا غفاریان‌مبهوت ¹ , محمدعلی خالدیان ² , حسنعلی عباسپوراسفدن ³

1 - دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی،واحد گرگان،دانشگاه آزاد اسلامی،گرگان،ایران
2 - استادیارگروه زبان و ادبیات فارسی، واحدگرگان، دانشگاه آزاد اسلامی،گرگان،ایران. نویسنده مسئول: [e-mail]
3 - استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، واحدگرگان، دانشگاه آزاد اسلامی،گرگان،ایران.

تاریخ دریافت : 1399/11/05 تاریخ پذیرش : 1400/02/12 تاریخ انتشار : 1401/07/01

کلید واژه: عشق, love, طلب, طرب, غزلیات مولوی, شوق, seeker (Taleb), Talab, Tarab, Rumi's lyric poems,

چکیده مقاله :

هر قشر وگروهی برای بیان ویژگی های مسلک و روش خود از زبان خاّص خویش استفاده می کند. عرفا و متصّوفه نیز از این قضیه مستثنی نیستند؛ به همین دلیل آنان از آغاز نیمه دوّم قرن دوّم طریق تصوّف اسلامی و به دنبال آن، اصطلاحات زیادی به وجودآورده و به شرح وتوضیح آن ها پرداخته اند. بنا به اعتقاد اکثر عرفا اوّلین منزل در سلوک طریقت، طلب و شوق انسان برای بازگشت به وطن خویش است. مولانا معتقد است که شرط طلب این است که طالب را لرزه عشق باشد، در غیر این صورت باید پیر را خدمت کند تا به برکت وجود او و با ارشاد او حال طلب در او به وجودآید. مولانا مدّتی در طلب بود و پس از آنکه به مطلوب رسید، طرب را آغازکرد و برنامه او برای زندگی همگان همین بود که یا باید در طلب کوشید و یا در طرب. به حق، عمر او بعد از آشنایی با شمس و تحوّل روحی اش در طلب گذشت. نگرش مولانا به طرب و شادی نگرش مثبت است. او که فرا مکان و فرا زمان می اندیشد و هیچ گاه غم را در دل خود جای نمی دهد و همیشه از عشق و سماع و رقص داد می زند و همگان را دعوت به شادی می نماید، آن هم شادی پایدارکه عاشق شدن است و دیدار معشوق. دراین پژوهش می خواهیم یکی به بررسی چگونگی وچرایی روی آوردن مولانا به طلب وطرب و شادمانی بپردازیم .

چکیده انگلیسی:

We know that each class and group use its own language to express the characteristics of its profession and method. Mystics and Sufis are no exception. For this reason, from the beginning of the second half of the second century, through Islamic Sufism and its aftermath, they have created many terms and described and explained them. The first step of sufi’s journey (Soluk) is called Talab. Rumi believes that the requirement of this journey for the seeker (Tāleb) is to be an avid of love, or to serve the Murshid, therefore withMurshid’s blessing and guidance, a desire arises in him. When he reached the desired point, the next step will start which is called Tarab. Rumi’s basic plan for everyone's life is such spiritual that one should either strive for Tarb or Tarb. In fact, his life passed after getting acquainted with Shams transformation. Rumi's attitude towards happiness is so positive. He never places sorrow in his heart and always cries out of love by Sama (Sufi ceremony) and invites everyone to happiness. In his opinion the durable happiness will be achieved when we fall in love. In this research, we want to examine how Rumi explains these two steps, i.e. "Talab" and "Tarab".