کنترل شیمیایی علف هرز درمنه معمولی(Artemisia vulgaris) تحت شرایط گلخانه ای
محورهای موضوعی : گیاه پزشکی
مرجان دیانت
1
(هیات علمی دانشگاه ازاد اسلامی- واحد علوم و تحقیقات تهران)
کلید واژه: dry weight, وزن خشک, پیکلورام, درصد کنترل, غلظت علف کش, Picloram, percent control, herbicide concentration,
چکیده مقاله :
علف هرز درمنه معمولی (Artemisia vulgaris L.) یک علف هرز چند ساله و ریزوم دار در مزارع، نهالستان ها، چشم اندازها و چمن است. به منظور بررسی کارایی علف کش ها در کنترل این علف هرز آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک کاملا تصادفی با چهار تکرار در سال 1393 در گلخانه شهرداری منطقه 20 شهر ری انجام شد. عامل ها شامل 6 نوع علف کش (گلیفوسیت، پیکلورام، توفوردی، گلوفوزینیت آمونیوم، کلوپیرالید و دایکمبا) و غلظت کاربردی در 6 سطح (0، 28/0، 56/0، 1/1، 2/2 و 2/2 کیلوگرم ماده موثره در هکتار به صورت کاربرد اسپلیت (1/1 در بار اول سم پاشی و 1/1 در یک هفته بعد)) بودند. نتایج نشان داد که وزن خشک اندام هوایی درمنه معمولی در 4 هفته بعد از تیمار 52/2، 57/1، 17/2، 22/2، 25/3 و 63/0 گرم و در 9 هفته بعد از تیمار 28/0، 2/0، 25/0، 25/0، 35/0 و 1/0 گرم به ترتیب با کاربرد علف کش های توفوردی، کلوپیرالید، دایکمبا، گلیفوسیت، گلوفوزینیت آمونیوم و پیکلورام بود. بنابراین کارآمدترین علف کش در کنترل درمنه معمولی پیکلورام بود که توانست در غلظت پایین تری کنترل کامل علف هرز را فراهم کند این سطح کنترل به دلیل پایداری بیشتر پیکلورام در خاک در مقایسه با سایر علف کش های هورمونی است. دو علف کش توفوردی و گلوفوزینیت آمونیوم نتوانستند این علف هرز را در طولانی مدت کنترل کنند و رشد مجدد زیاد از ریزوم های زیر زمینی در 9 هفته بعد از سم پاشی مشاهده شد. این قضیه نشان می دهد که غلظت های کافی گلوفوزینیت آمونیوم به ریزوم های زیر زمینی نمی رسند که منجر به رشد مجدد و کنترل طولانی مدت غیر قابل قبول می شوند. علف کش های کلوپیرالید، دایکمبا و گلیفوسیت ممکن است بتوانند این علف هرز را در غلظت های بالاتر به طور کامل کنترل کنند.
Mugwort, (Artemisia vulgaris L.,) is a rhizomatous perennial weed common in field grown nursery crops, landscape plantings, and turf grass. Greenhouse experiment was conducted based on a factorial in randomized completely block design in 2014. Mugwort rhizomes were collected around Karaj and were trimmed into 3 cm-long segments. Three of these Mugwort rhizome segments were planted in 20-cm-diameter pots containing sandy loam soil, with pH 7.5 and 0.9 % organic matter content. Experimental factors included type of herbicide at six levels (2,4-D, glufosinate, picloram, dicamba, glyphosate and clopyralid) and herbicide concentration at six level (0, 0.28, 0.56, 1.1, 2.2 and 1.1+1.1 ai ha-1). Results showed that shoot dry weight of Mugwort was 2.52, 1.57, 2.17, 2.22, 3.25 and 0.63 g at 4 weeks after treatment and 0.28, 0.2, 0.25, 0.25, 0.35 and 0.1 g at 9 weeks after treatment with application of 2,4-D, clopyralid, dicamba, glyphosate, glufosinate and picloram, respectively. So long-term control of mugwort plants and rhizomes can be achieved with picloram at lower concentrations. This level of mugwort control is more than likely because of the greater persistence of picloram in the soil compared with other growth regulator–type herbicides. 2,4-D and glufosinate could not control this weed in long-term and extensive regrowth from underground rhizomes was observed 9 weeks after spraying. This suggests that inadequate concentrations of glufosinate reach the underground rhizomes of mugwort, resulting in immediate regrowth and unacceptable long-term mugwort control. Clopyralid, dicamba and glyphosate were moderately effective in controlling mugwort under greenhouse conditions, but re-growth occurred after all herbicide concentrations, but higher rates were needed for complete control.
_||_
