حسّ‌آمیزی در معارف بهاءولد

محورهای موضوعی : ادبیات فارسی

کبری نودهی ¹ (نویسنده (مسؤول))
طواق گلدهی گلشاهی ² (نویسنده)
احسان الدین رضانیا ³ (نویسنده)

تاریخ دریافت : 1394/08/21 تاریخ پذیرش : 1394/10/30 تاریخ انتشار : 1394/07/01

کلید واژه: معارف, taste, Synaesthesia, بهاءولد, Maaref, حسّ‌آمیزی, مزه, Baha e valad,

چکیده مقاله :

معارف، مجموعه مواعظ و سخنان سلطان العلما بهاءولد، ازجمله آثار برجسته و شگرف نثر عرفانی است که به شیوة نثر بینابین و ساده نوشته شده است و در روانی، به شعر می ماند. یکی از شیوه های بیان کردن و انتقال‌دادن تجربه ها و مفاهیم، آن است که حواس گوناگون مخاطب را هم‌زمان تحت تأثیر قرار دهند که در این صورت می توانیم قدرت القای معانی و مفاهیم را تا چند برابر افزایش دهیم. در این مقاله، یکی از زیباترین صنایع بدیعی در معارف بهاءولد؛ یعنی حسّامیزی مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته است. این آرایه ادبی گاه از راه به کار بردن واژگان و تعبیرات مربوط به حسی درباره حس دیگر است. از این رو، پس از ذکر تعریف و معرفی این صنعت بدیعی، به ذکر نمونه هایی از آن در معارف، که از بسامد بالاتری برخوردار است پرداخته‌ایم. نتیجة این پژوهش مشخص می کند که استفادة بهاءولد از حسّامیزی در اثرش به ویژه حسّ چشایی، از شیوه های هنری گفتار اوست، که سبب برجستگی کلام وی شده است

چکیده انگلیسی:

Maaref, sermons and speeches of Soltan Ulama (King scientists) Bahaevalad, including outstanding works and wondrous mystical prose style mixed prose and simple written and mental, is similar to poetry. One of the ways of expressing and communicating experiences and concepts, at the same time it is a different sense of audience influence In that case, we can increase our power to instill concepts to several times. In this article, one of the most beautiful imagery in Maaref e Bahaevalad the Synaesthesia is analyzed; This Literary figure, sometimes through the use of words and phrases related to the sensory feeling on the other. Thus, after the definition and introduction of this innovative industry, to cite examples of it in Maaref, who have paid a higher frequency. The result of this study indicates that the use Bahaevalad of Synaesthesia, especially in his sense of taste, the art style of his speech, which he has been instrumental bumps.

منابع و مأخذ:

منابع و مآخذ

1ـ بهاءولد، بهاءالدّین محمد بن حسین. معارف. تصحیح بدیع الزّمان فروزانفر. تهران: طهوری، چاپ دوم، 1352.

2ـ بهزادی اندوهجردی، حسین. بدیع«فنون و آرایش‌های ادبی». تهران: انتشارات معاونت پژوهشی دانشگاه آزاد تهران مرکزی، چاپ اول، 1375.

3ـ شفیعی کدکنی، محمدرضا. زبان شعر در نثر صوفیه (درآمدی به سبک‌شناسی نگاه عرفانی). چاپ دوم، تهران: نشر سخن، 1392.

4ـ ------ ------ صور خیال در شعر فارسی. تهران: نشر آگاه، چاپ چهارم، 1370.

5ـ شمیسا، سیروس. سبک‌شناسی نثر. تهران: نشر میترا، چاپ دوم، 1377.

6ـ صفا، ذبیح الله. تاریخ ادبیات در ایران. تهران: فردوس، جلد 2، چاپ سیزدهم، 1373.

7ـ مایر، فریتس. بهاءولد، زندگی و عرفان او. ترجمه مریم مشرف. تهران: نشر دانشگاهی، 1382.