بررسی جلوه‌های زیبایی زبان در رباعیات ابوسعید ابوالخیر
محورهای موضوعی : ادبیات فارسی
اکبر صیادکوه
1
(استاد دانشگاه شیراز، زبان و ادبیات فارسی، شیراز، ایران.)
مهسا مؤمن‌نسب
2
(دانشجوی دوره دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه شیراز .)
کلید واژه: زبان, نحو, واژه, ترکیب, Aesthetic, language, Phonetic, آوا, Synthesis, lexical, syntactic, زیبایی&rlm, شناسی,
چکیده مقاله :
ابوسعید ابوالخیر از عرفای بزرگ قرن چهارم و نیمه اول قرن پنجم هجری است که مانند برخی از دیگر عارفان و صوفیان، اثر مکتوبی از خود باقی نگذاشته است و آنچه از سخنان او که به ما رسیده است حاصل کوشش یاران و مریدان وفادار اوست که در جمع آوری سخنان و احوال او اهتمام ورزیده اند. رباعیات ابوسعید، بخش ارزشمندی از گنجینه ادب فارسی است و نمایانگر جزئی از تاریخ تحول زبان در قرن پنجم و ششم هجری است. در این جستارکوشش شده تا با رویکرد زیبایی شناسانه و ساختاری، زبان رباعیات ابوسعید مورد بررسی قرار گیرد. بر این اساس زبان رباعیات در چهار بخش آوایی، واژگانی، ترکیب و صورت های نحوی واکاوی و تحلیل شده است.
Abu-Saeed Abu-Al-Kheir is one of the great mystics of the fourth century and the first half of the fifth century, which, like some other mystics and Sufis left no written work from himself and those words of him which is received to us is the result of efforts of his friends and his loyal disciples who try to collect his words and statuses. The quatrains of Abu-Saeed are valuable part of Persian literature treasure and represent a part of language evolution in the fifth and sixth centuries of Hegira. In this query it is tried to study Abu-Saeed quatrains language with an aesthetic and structural approach. On this basis, quatrains language is analyzed and studied in four parts of phonetic, lexical, synthesis and syntactic aspects.
منابع و مآخذ
1ـ خلیلی جهانتیغ، مریم. سیب باغ جان. تهران: سخن، 1380.
2ـ دامادی، سیدمحمد. ابوسعید نامه. تهران: مؤسسهی انتشارات و چاپ دانشگاه تهران، 1374.
3ـ رستگارفسایی، منصور. انواع شعر فارسی. شیراز: انتشارات نوید، 1380.
4ـ شفیعیکدکنی، محمدرضا. حالات و سخنان ابوسعید ابوالخیر. تهران: سخن، 1384.
5ـ ـــــــــــــــــــــــ . موسیقی شعر. تهران: آگاه، چاپ سوم، 1370.
6ـ شمیسا، سیروس. سبکشناسی شعر. تهران: فردوس، 1380.
7ـ فرای، نورتروپ. تحلیل نقد. ترجمة صالح حسینی، تهران: نیلوفر. انتشارات کتابخانه سنایی، 1381.
8ـ غیاثی، محمدتقی. درآمدی بر سبکشناسی ساختاری. انتشارات شعلة اندیشه، 1368.
9ـ محبتی، مهدی. بدیع نو. تهران: سخن، 1386.
10ـ مقدادی، بهرام. فرهنگ اصطلاحات نقد ادبی، تهران: فکر روز، 1378.
11ـ نعمانی، شبلی. شعرالعجم. ترجمهی سید محمدتقی فخر داعی گیلانی، دنیای کتاب، چاپ سوم، 1368.
12ـ نفیسی، سعید. سخنان منظوم ابوسعیدابوالخیر. تهران: انتشارات کتابخانهی سنایی، 1370.
13ـ وحیدیان کامیار، تقی. تکرار در زبان خبر و خبر در زبان عاطفی. مجلهی دانشکدهی ادبیات و علوم انسانی، مشهد، شماره سوم و چهارم، سال بیست و ششم، 1373.
_||_
