تجلّی خرافات و باورهای عامیانه در ادب فـارسی (تا قرن هشتـم هجری)

محورهای موضوعی : فصلنامه تخصصی زبان و ادبیات فارسی

رضا رنجبرمکی ¹ (دانشجوی دکترای زبان و ادبیات فارسی،واحد مشهد، دانشگاه آزاد اسلامی، مشهد،ایران)
جواد مهربان ² (گروه زبان و ادبیات فارسی،واحد مشهد، دانشگاه آزاد اسلامی، مشهد،ایران)
رضا اشرف زاده ³ (زبان و ادبیات فارسی،واحد مشهد، دانشگاه آزاد اسلامی، مشهد،ایران.)

تاریخ دریافت : 1397/06/25 تاریخ پذیرش : 1398/06/11 تاریخ انتشار : 1398/06/20

کلید واژه: جامعه, شعر و نثر فارسی, خرافات, باورهـا,

چکیده مقاله :

بدون شک خرافات و باورها بخشی از فرهنگ و ادبیات فارسی به شمار می‌آیند.معماران کاخ ادب فارسی از این باورها به عنوان یکی از درون مایه های شعر و نثر خویش بهره‌ها برده‌اند. این آثار آیینۀ تمام نمای جامعۀ عصر آ نان است.باورها ، خرافات در هر دوره‌ای رواج داشته ،شاعر یا نویسنده در آن باورها و خرافات فراگیر پیرامون خود پرورش یافته، آنهارا دیده، با آنها زیسته و سرانجام –به خواست یا ناخواست –در اثر ادبی خویش آورده است.این گونه مطالب در زمان خود شاعر قابل فهم عارف و عامی بوده و همگان آن مطلب را در می‌یافته‌اند، ولی با گذشت زمان و علل گوناگون این مطالب از ذهن مردم پاک و برای نسلهای بعد مسأله ای غریب و دور از ذهن شده است . این پژوهش در نظر داردیک طرح کلّی از باورها و خرافات باز تاب یافته در آثار منظوم و منثور فار سی تا قرن هشتم که کمتر به آنها پرداخته شده–در حد حوصلۀ این پژوهش- مورد بررسی قراردهدتا علاقه مندان به زبان فارسی را به دقایق فکر و هنر آنان، عظمت هویت ملّی و فرهنگی آشنا سازد و در حل دشوارها وفهم دقیق ترآثار منظوم و منثور یاری رساند