بررسی حساسیت حشرات کامل بالتوری سبز (Chrysoperla carnea (Stephens) (Neuroptera: Chrysopidae به چند حشره کش متداول در شرایط آزمایشگاهی

محورهای موضوعی : حشره شناسی و سایر بندپایان

آیدا ایوبی ¹ (گروه حشره شناسی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد)
غلامحسین مروج ² (گروه گیاه پزشکی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد)
جواد کریمی ³ (گروه گیاه پزشکی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد)
علی جوینده ⁴ (بخش گیاه پزشکی، مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان خراسان رضوی)

تاریخ دریافت : 1391/11/25 تاریخ پذیرش : 1392/08/29 تاریخ انتشار : 1393/12/01

کلید واژه: Chrysoperla carnea, Thiodicarb, ایمیداکلوپرید, تیامتوکسام, تیودیکارب و لوفنورون, Imidacloprid, Thiametoxam, Lufenuron,

چکیده مقاله :

بالتوری سبز Chrysoperla carnea یکی از دشمنان طبیعی مهم است که در گلخانه ها برای کنترل برخی از بند پایان گیاه خوار استفاده شده و در اغلب سامانه های کشاورزی فعال است. این شکارگر به دلیل پراکنش جغرافیایی وسیع، سازگاری مناسب با سامانه های کشاورزی، رفتار تغذیه ای، قدرت جستجوگری بالا و امکان پرورش و تکثیر نسبتا آسان در آزمایشگاه یکی از گونه های مهم مورد استفاده در برنامه های کنترل زیستی است. در این تحقیق، اثرات کشندگی چهار حشره کش پرمصرف ایمیداکلوپراید، لوفنورون، تیامتوکسام و تیودیکارب روی حشرات کامل نر و ماده بالتوری سبز در آزمایشگاه به روش تماس با باقی مانده سموم در شرایط دمای 2±25 درجه سلسیوس، رطوبت نسبی 10±60 درصد و دوره روشنایی 16ساعت مورد مطالعه قرار گرفت. بر اساس نتایج این بررسی، ترتیب سمیت حشره کش های مورد آزمایش به صورت لوفنورون< تیودیکارب< ایمیداکلوپرید< تیامتوکسام بود. حشرات نر حساسیت بیشتری نسبت به ماده ها به این ترکیبات داشتند. بر اساس شاخص LC50، تیامتوکسام، بیشترین سمیت را نشان داد (83/8=LC50 و 05/73 =LC50 میکروگرم ماده موثر در لیتر به ترتیب علیه حشرات نر وماده). حشره کش لوفنورون، که از گروه بازدارنده های سنتز کیتین می باشد، حتی در غلظت های بالاتر از دز مزرعه ای توصیه شده، روی حشرات کامل هر دو جنس نر وماده کاملا بی اثر بود. نتایج این بررسی نشان می دهد که لوفنورون می تواند به عنوان حشره کشی مناسب در برنامه های کنترل تلفیقی آفات مورد بررسی بیشتر قرار گیرد.

چکیده انگلیسی:

The common green lacewing is an important natural enemy used for pest control in greenhouses. It is also very common in many agricultural systems. This insect is a powerful agent in biological control programs because of its wide geographical distribution, high compatibility with different agricultural systems, high searching capability and ease of rearing. In the present study, the lethal effects of some prevalent insecticides were examined on Chrysoperla carnea adults using residual contact bioassays at 26 ± 2 ºC, 60 ± 10% R.H. and a photoperiod of 16: 8 h (L: D). The results indicated that the order toxicity of insecticides was: Lufenuron< Thiodicarb< Imidacloprid<Thiametoxam. The susceptibility of males was more than females. The estimated LC50 value for thiamethoxam was 8.83 and 73.05 µg ai. L-1, against males and females, respectively. Lufenuron did not show any lethal effects on adults even at doses higher than maximum field recommendation rate for pest control. The results suggested that lufenuron might bea suitable candidate for further research in IPM programs.