برآورد میزان آورد رسوب به روش EPM با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) )نمونه موردی: حوضه آبریز کارده، شهرستان مشهد)

محورهای موضوعی : مقالات تحلیلی جغرافیایی و محيطي

عبداله صالح رنگ آور ¹ (عضو هیأت علمی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی خراسان رضوی، ایران)
حمید نژاد سلیمانی ² (کارشناس ارشد ژئومورفولوژی در برنامه ریزی محیطی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد، ایران)
محمد موسوی زاده یزدی ³ (کارشناس ارشد ژئومورفولوژی در برنامه ریزی محیطی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد، ایران)
مجید ابراهیمی ⁴ (دانشجوی دکتری ژئومورفولوژی در برنامه ریزی محیطی، دانشگاه تربیت معلم سبزوار، ایران)

تاریخ دریافت : 1394/10/19 تاریخ پذیرش : 1394/12/14 تاریخ انتشار : 1395/03/01

کلید واژه: فرسایش, EPM, سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS), دبی کل (GIS) ضریب رسوبدهی (RU),

چکیده مقاله :

حوضه آبریز کارده از نظر مختصات جغرافیایی در ́37 ،°36 تا ́58 ،°36 عرض جغرافیایی و ́26 ،°59 تا ́37 ،°59 طول جغرافیایی با مساحتی حدود 549 کیلومتر مربع در بخش شرقی زون کپه داغ قرار دارد. در منطقه موجود، خطر رسوب سازی و انتشار فرسودگی در حوزه آبخیز کارده، شمال شرق ایران همراه با داده های سیستم اطلاعات جغرافیایی GIS داده های ماهواره و مشاهدات میدانی مورد تحقیق قرار گرفت. واطلاعات مورد نیاز از طریق روش های کتابخانه ای و میدانی وتجزیه وتحلیل اطلاعات آماری وگرافها ازطریق نرم افزار GIsوExcElبه دست آمده است . دراین روش منطقه مورد مطالعه به 8 زیر حوضه هیدرولوژیکی تقسیم گردید و بر اساس تحقیقاتمان منطقه مورد مطالعه می تواند به مناطق با فرسایش سنگین، ملایم، کم که بوسیله روش EPM برآورده شده تقسیم بندی شود. درنتیجه : حوضه های فرعی واقع در وسط و بخشهای جنوبی سد کارده به خاطر شکل زمین و قابلیت فرسایشی خاک فرسایش زیادی دارند در حالیکه حوضه های فرعی در بخشهای شمالی به خاطر پوشش سخت زمین فرسایش کمتری داشته اند. از نظر میزان دبی رسوب کل (GIS) سیج و آل دارای بیشترین و فیروز آباد کمترین مقدار می باشد که عامل مساحت و ضریب رسوبدهی (RU) در این میزان برای هر دو حوضه عامل مؤثری می باشد.