مقایسة تطبیقی معنای رنج در اندیشة ویکتور فرانکل و مولانا

محورهای موضوعی : ادبیات تطبیقی (فارسی- انگلیسی)

شبنم قدیری یگانه ¹ (دانشجوی دکتری گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.)
اسماعیل آذر ² (دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران. (نویسندة مسئول))
ساره زیرک ³ (استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.)

تاریخ دریافت : 1400/05/26 تاریخ پذیرش : 1400/05/26 تاریخ انتشار : 1400/06/01

کلید واژه: رنج, مولانا, معنادرمانی, ویکتور فرانکل, ارزش‌های نگرشی,

چکیده مقاله :

مفهوم رنج با زندگی بشری درآمیخته و جزءجدایی ناپذیر جهان مادی است. هر انسانی به نوعی طعم تلخ درد و رنجی را که سرنوشت برایش مقدر کرده می چشد. شناخت چیستی رنج و معنایش در اندیشة ویکتور فرانکل، بنیان گذار نظریة معنادرمانی، و مولانا، عارف قرن هفتم، محور این پژوهش است. دکتر فرانکل با تحمل رنج هایش در اردوگاه های کار اجباری نازی ها، نگرش معنادار به رنج را یکی از مبانی اساسی معنادرمانی قرار داد. او یکی از راه های معنا بخشیدن به زندگی را درک معنای رنج های گریزناپذیر می شمارد و بر این باور است که ارزش های نگرشی پذیرش و تحمل مصائب را آسان می کند. مولانا نیز عارفی است که بر ساحت روان شناسانة وجود انسان واقف است. در زندگی با رنج های بسیاری روبرو بوده و با جهان بینی وجودی و فلسفی، معانی رنج و غم مقدر را بیان می کند. به باور او هستی آمیخته با رنج های اجتناب ناپذیر است، اما با نگاهی دقیق می توان معنای باطنی رنج ها را دریافت. اگر آدمی به درک این معنا برسد، رنج ها را می پذیرد و بی تابی نمی کند. یافته های پژوهش نشان می دهد که هر دو اندیشمند توسعاً نگاهی یکسان به رنج دارند و محنت های انسان را دربردارندة مفاهیم و معانی می دانند، اما در آثار مولانا مؤلفه های رنجِ معنادار بیشتر است و برای معانی رنج تمثیل های متعددی بیان شده است.

چکیده انگلیسی:

The concept of suffering is intertwined with human life and is an integral part of the material world. Every human being somehow tastes the bitter taste of pain and suffering destined for him. Understanding what suffering is and what it means is at the heart of the research in the thought of Victor Frankl, the founder of the theory of meaning therapy, and Rumi, a seventh-century mystic. By enduring suffering in Nazi concentration camps, Dr. Frankel made a meaningful view of suffering one of the cornerstones of meaning therapy. He believes that one of the ways to give meaning to life is to understand the meaning of inevitable suffering and believes that attitudinal values make it easier to accept and endure suffering. Rumi is also a mystic who is aware of the psychological realm of human existence. He faces many sufferings in life and expresses the meanings of destined suffering and sorrow with an existential and philosophical worldview. According to him, existence is mixed with inevitable sufferings, but with a closer look, one can understand the esoteric meaning of sufferings. If a person understands this meaning, he will accept the sufferings and will not be impatient. Findings show that both thinkers have the same developmental view of suffering and consider human suffering to include concepts and meanings, but in the works of Rumi there are more components of meaningful suffering and allegorical meanings for the meanings of suffering. More has been said.