پهنه‌بندی وضعیت توسعه کشاورزی پایدار استان کویری خراسان جنوبی با استفاده از روش مزیت نسبی در محیط GIS
محورهای موضوعی : کاربرد GIS&RS در برنامه ریزی روستایی
علی رضایی فرهادآبادی
1
(کارشناس ارشد سنجش از دور و سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS&RS) دانشگاه خوارزمی تهران)
کامران مجرد
2
(کارشناس ارشد سنجش از دور و سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS&RS) دانشگاه خوارزمی تهران)
کلید واژه: توسعه پایدار, توسعه روستایی, روش مزیت نسبی, پایداری کشاورزی, سیستم اطلاعات مکجغرافیایی,
چکیده مقاله :
پهنه‌بندی میزان پایداری کشاورزی وضعیت پایداری، امکان مقایسه و شناخت نقاط ضعف و قوت را در مناطق مختلف فراهم می‌نماید. متغیرهای گوناگونی در تعیین توسعه کشاورزی پایدار دخالت دارند. مقایسه جداگانه هر متغیر، ترتیب قرار گرفتن هر شهرستان را در جدول تغییر می‌دهد. از این جهت، در بررسی حاضر با بهره‌گیری از آمار سرشماری کشاورزی سال 1380 تا 1393، سرشماری‌های عمومی نفوس و مسکن در این بازه زمانی برای مناطق مورد مطالعه (خراسان جنوبی)، تعداد 60 سنجه در پنج گروه عمده منابع کشاورزی، پیشرفت کشاورزی، جوامع روستایی، محیط زیست و آموزش و علوم، مورد مطالعه قرار گرفته است. متغیرهای مورد مطالعه با روش مزیت نسبی و به صورت ترکیبی در عوامل معنی‌دار ارائه و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. در پایان، با استفاده از GIS سطح‌بندی شهرستان‌های استان مورد مطالعه، جهت تحلیل فضایی وضعیت توسعه کشاورزی پایدار نمایش داده شده و جایگاه هر یک از شهرستان‌های این استان‌ها از لحاظ توسعه کشاورزی پایدار مشخص گردید. نهایتا در 6 کلاس (پایداری بالا، پایداری متوسط، پایداری ضعیف، ناپایداری ضعیف، ناپایداری متوسط و ناپایداری بالا) نشان داده شدند. بطور کلی می‌توان بیان کرد که شهرستان قائنات در تمام شاخص‌ها از لحاظ کشاورزی پایدارتر و شهرستان فردوس در بدترین حالت پایداری قرار دارند.
Assessing Sustainable Agriculture Development Status in South Khorasan, Iran using the relative advantage method and GIS Zoning of agriculture sustainability can be illustrated the status of sustainability in different regions and also provided the comparison capability and identification of advantage and disadvantage properties. Various variables are involved in determining sustainable agricultural development. A separate comparison of each variable changes the order of each city in the table. Therefore, in this study, using census statistics from 1380 to 1393, population censuses and housing in this period for the studied areas (South Khorasan, Iran), 60 Indicators, were divided into five major groups of agriculture resources, agriculture development, environment, rural societies, and education. The studied variables were presented and analyzed using a relative advantage and combined method insignificant factors. In the end, by using the GIS, the level of the province's cities was shown for sustainable development of the spatial analysis and the status of each of these provinces was determined in terms of sustainable agricultural development. Finally, it was shown in 6 classes (high stability, moderate stability, poor stability, poor instability, moderate instability, and high instability). In general, it can be stated that the city of Qaenat is more stable in agriculture than any other agricultural land and Ferdows is in the worst case.
_||_
Al-Hassan R.M. and Diao X (2007). Regional disparities in Ghana: Policy Options and
Public Investment Implications. International Food Policy Research Institute (IFPRI),
Washington, Discussion Paper series, No 693, 1-55.
2) Tatlidil, F.F.; Boz, I. & Tatlidil, H. (2009). "Farmers’ perception of sustainable
agriculture and its determinants: A case study in Kahramanmaras province of
Turkey". Environ. Dev. Sustain. No.11, pp.1091-1106.
3) Xu X, Hou L, Lin H and Liu W, 2006. Zoning of sustainable agricultural development in China. Agricultural Systems 87:38–62.
