بررسی اثر محافظتی نارینژنین در مدل سلولی و حیوانی وابسته به تزریق 6-هیدروکسی دوپامین در بیماری پارکینسون
محورهای موضوعی : فیزیولوژی جانوریبهار ذرات پرست حقانی 1 , مریم خسروی 2 , جلال صولتی 3 , رامین حاجی خانی 4
1 - روه فیزیولوژی ، دانشکده علوم زیستی ، دانشگاه آزاد اسلامی ، واحد تهران شمال ، تهران ، ایران
2 - گروه فیزیولوژی ، دانشکده علوم زیستی ، دانشگاه آزاد اسلامی ، واحد تهران شمال ، تهران ، ایران
3 - گروه فیزیولوژی ، دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج ، کرج ، ایران
4 - گروه فیزیولوژی ، دانشکده علوم زیستی ، دانشگاه آزاد اسلامی ، واحد تهران شمال ، تهران ، ایران
کلید واژه: نارینژنین, پارکینسون, 6-هیدروکسی دوپامین, محافظت نورونی,
چکیده مقاله :
اهداف:هدف این مطالعه سنجش محافظت نارینژنین در مدل حیوانی و مدل سلولی مبتنی بر 6-هیدروکسی دوپامین بیماری پارکینسون است. مواد و روشها:در این مطالعه ، موشهای بالغ نر NMRI بیهوش شدند. برای القاء مدل حیوانی پارکینسون کانول 22گیج در جسم سیاه متراکم سمت چپ مغز قرار گرفت. از طریق کانول 30 گیج، 6-هیدروکسی دوپامین ، به جسم سیاه متراکم سمت چپ تزریق شد. در این مطالعه، در مدل کشت سلول، نورون های شبه دوپامینرژیک، کشت شده در محیط کشتDMEM، شمارش شدند، سلول ها برای بررسی اثر نارینژنین در برابر 6-هیدروکسی دوپامین استفاده و انکوبه شدند. غلظت 50 برای محلول 6-هیدروکسی دوپامین و 0.25 ، 0.1 و 0.01 برای محلول NAR بوده است. نهایتا میزان زنده ماندن سلولی با استفاده از روشهای MTT و تریپان آبی بررسی شد. یافته ها: 6-هیدروکسی دوپامین زمان کاتالپسی و چرخش های مقابل را در مقایسه با گروه کنترل افزایش داد، نارینژنین باعث کاهش کاتالپسی و کاهش چرخش های طرف مقابل، کاهش رفتار اضطرابی و افسردگی مانند، علاوه بر آن نارینژنین باعث افزایش زمان شنا و افزایش فعالیت حرکتی در مقایسه با گروه کنترل شد. بر اساس یافته های حاصل از روش های تریپان آبی و MTT ، -OHDA 6 منجر به افزایش مرگ و میر در مقایسه با گروه سلولی کنترل شد، در حالی که دوزهای NAR مانع از مرگ سلول در مدل کشت سلولی در مقایسه با گروه توکسین شده است.نتیجه گیری: به نظر می رسد نارینژنین یک گزینه ی درمانی برای درمان اختلالات نورودژنراتیو، مانند بیماری پارکینسون باشد.
Materials and Methods: In this study, the NMRI adult male mice were anesthetized. To induce the Parkinson's animal model, a 22 gauge cannula was placed into the left Substantia Nigra pars compacta and then 6-hydroxydopamine was infused to Substantia Nigra pars compacta through a 30-gauge cannula. The group control1 received saline on the left side of the Substantia Nigra pars compacta.Then, to investigate the effect of the Naringenin, group control2 received distilled water and other groups received Naringenin via gavage for two weeks, and apomorphine induced rotation, catalepsy, and behavioral tests were assessed in all groups. Hematoxylin and eosin staining was performed and the percentage of the neurons on the left side of the Substantia Nigra pars compacta were calculated. In this study, in cell culture model, dopaminergic-like neurons cultured in DMEM medium were counted, and cells were used and incubated to evaluate the effect of naringinin against 6-hydroxy dopamine. Concentrations were 50 for 6-hydroxy dopamine solution and 0.25, 0.1 and 0.01 for NAR solution. Finally, cell viability was assessed using MTT and trypan blue methods.Results: 6-Hydroxy dopamine increased catalepsy and contralateral turns compared to the control group. Naringin reduced catalapsy and contralateral turns, it reduced anxiety and depressive-like behaviours besides that it increased swimming time and locomotor activity compared to the control group. Conclusion: it seems that Naringin is a therapeutic option for neurodegenerative disorders, such as Parkinson's disease.
_||_
