میزان پاسخگویی روش‌های تدریس برنامه درسی دانشگاه‌ها و رفتار کارآفرینی تجربه از نقطه نظر اساتید و دانشجویان
محورهای موضوعی : علوم تربیتیفرزانه واصفیان 1 , محمد جواد لیاقتدار 2
1 - دانشجوی دکتری فلسفه تعلیم و تربیت و برنامه‌ریزی درسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوراسگان
2 - دانشیار دانشگاه اصفهان
کلید واژه: دانشجو, دانشگاه آزاد اسلامی, دانشگاه اصفهان, روش‌های تدریس برنامه درسی, استاد, دانشگاه صنعتی, دانشگاه هنر, رفتار کارآفرینی تجربه,
چکیده مقاله :
هدف کلی این پژوهش بررسی میزان پاسخگویی روش‌های تدریس برنامه درسی دانشگاه‌ها به پرورش رفتار کارآفرینی تجربه از نظر دانشجویان و اساتید دانشگاه‌های اصفهان، صنعتی اصفهان، هنر اصفهان و آزاد اسلامی اصفهان می‌باشد. پژوهش کاربردی است و از روش توصیفی پیمایشی استفاده شده است. ابزار جمع‌آوری اطلاعات پرسشنامه محقق ساخته است که ضریب پایایی آن 98/0 برآورد شد. روایی پرسشنامه از نوع روایی سازه با استفاده از تحلیل عاملی با چرخش واریماکس و نیز روایی محتوایی با استفاده از نظرات اساتید راهنما و مشاور و پنج نفر از متخصصین دانشگاهی مورد تأیید قرار گرفت. نمونه آماری مشتمل بر 365 نفر از دانشجویان و 282 نفر از اساتید دانشگاه‌های اصفهان، صنعتی، هنر و آزاد اسلامی در سال تحصیلی 87 بود که از طریق نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای متناسب با حجم انتخاب شدند. تحلیل داده‌ها در دو سطح آمار توصیفی و استنباطی و از طریق نرم‌افزار SPSS انجام پذیرفت. نتایج نشان داد از نظر دانشجویان و اساتید میزان پاسخگویی روش‌های تدریس برنامه درسی (پرسش و پاسخ، سخنرانی، پروژه و بحث گروهی) دانشگاه‌ها، به رفتار کارآفرینی تجربه (پرورش توانمندی‌های فردی، افزایش مهارت‌های ارتباطی، تدبیر راه‌های مواجه با تغییرات و دانش پژوهش) در هر چهار عامل پایین‌تر از سطح متوسط بوده است (p≤0/001). همچنین، نظرات آزمودنی‌ها بر حسب جنسیت، گروه، سال و دانشگاه و رتبه عملی مورد بررسی قرار گرفت و نتایج نشان داد بین نظرات دانشجویان در روش‌های تدریس پرسش و پاسخ (عامل افزایش مهارت‌های ارتباطی)، سخنرانی (عامل‌های افزایش مهارت‌های ارتباطی، پرورش توانمندی‌های فردی و تدبیر راه‌های مواجه با تغییر) و پروژه (در هر چهار عامل) برحسب دانشگاه محل تحصیل، سال، مقطع و گروه‌های تحصیلی و بین نظرات اساتید نیز در هر چهار روش تدریس و هر چهار عامل بر حسب گروه آموزشی، رتبة علمی و دانشگاه محل تدریس تفاوت معنادار وجود دارد.
The present study aims to study the degree of effectiveness of teaching methodology in higher education on the promotion of entrepreneurship behavior from university faculty and university students points of view at Isfahan University, Isfahan technology College, Arts faculty, and Islamic Azad University, Isfahan Branch. It is an applied study and uses a survey-descriptive research method. Data gathering instrument is a researcher-made questionnaire with a reliability of 0.98. The construct validity of the questionnaire was determined using factor analysis with varimax rotation. The content validity was confirmed by the supervisor and the guide of the study and five experts at universities. The statistical sample of the study was 365 students and 282 university lecturers and professors at the universities. The sample was selected through proportional stratified sampling method. Descriptive and inferential statistics was carried out using SPSS. The results showed that based on students’ and lecturers’ viewpoints, teaching methods (question and answer, lecture, project, group discussion) had an effect less than average on the entrepreneurship behavior factors(promoting individual capabilities, promoting communication skills, strategies to face change, researching). It was p≤ 0/001. The responses were also analyzed in terms of gender, group, years at university, and scientific rank of the respondents. The results showed that there were significant differences among respondents’ views on the effectiveness of question and answer (as a factor increasing communication skills), lecturing(as a factor promoting individual capabilities, promoting communication skills, strategies to face change), project( as a factor affecting all) in terms ofuniversity, years at university, programs(i.e. B.A/S, M.A/S, Ph.D.), and departments
