ارتقای کارآفرینی در بخش دولتی؛ بررسی عوامل ساختاری
محورهای موضوعی : مدیریت
حسن دانایی فرد
1
(دانشیار دانشکده مدیریت، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران)
طیبه عباسی
2
(استادیار دانشکده مدیریت، دانشگاه تهران، ایران (عهده دار مکاتبات))
علی اکبر صالحی
3
(استادیار دانشگاه پیام نور، قزوین، ایران)
کلید واژه: کارآفرینی, عملکرد, کارآفرینی دولتی, عوامل ساختاری,
چکیده مقاله :
در دهه‌های اخیر، با تغییر رویکردها از اداره امور عمومی به سمت مدیریت دولتی، بخش دولتی نیز به‌طور مستمر در صدد دست یابی به کارایی و افزایش اثربخشی عملکرد بوده است، تا جایی که در نیل به این اهداف و ارائه خدمات با کیفت بالا به شهروندان، دولت مردان تحت فشار بوده‌اند. کارآفرینی دولتی از جمله استراتژی‌هایی است که با هدف احیای عملکرد دولت به سرعت در بخش دولتی گسترش یافته است و چارچوب‌هایی را برای بخش‌های دولتی و غیرانتفاعی ارائه کرده است. این چارچوب ها به منظور افزایش بهره‌وری و اثربخشی در بخش دولتی و افزایش توان پاسخ گویی این بخش توسعه یافته است. با توجه به اهمیت این امر، پژوهش حاضر در صدد بررسی و شناخت عوامل ساختاری مؤثر بر کارآفرینی دولتی است. این پژوهش، تحقیق توصیفی- پیمایشی از نوع همبستگی است که در سازمان های دولتی استان تهران انجام شده است. نتایج حاصل از این پژوهش بیانگر وجود رابطه بین عوامل ساختاری و عملکرد سازمانی از طریق کارآفرینی سازمانی است.
In recent decades, the approaches have changed from public administration to public management. Accordingly, the public sector has continuously attempted to improve efficiency and effectiveness of its performances. Thus, administrators have been challenged to achieve his goal and deliver quality services to citizens. Public entrepreneurship has developed for reinventing of government performance and introducing the frameworks for public and nongovernmental sectors. These frameworks have been developed for improving of productivity, effectiveness and accountability in public sector. This article surveys the structural factors that may influence public entrepreneurship. The research method is descriptive –survey based on correlation and it was conducted in Tehran public organizations. The results show that there is a significant relationship between structural factors, organizational performance and public entrepreneurship.
