رابطه تاب آوری و احساس تنهایی با خودکارامدی تحصیلی دانش آموزان پسر مقطع متوسطه شهرستان بانه
محورهای موضوعی : فصلنامه مهارت های روانشناسی تربیتی
هیوا سعیدی
1
(دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی تربیتی دانشگاه علامه طباطبایی)
فریبرز درتاج
2
(استاد روانشناسی تربیتی. دانشگاه علامه طباطبایی.)
اسامه سلیمی
3
(دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی تربیتی دانشگاه علامه طباطبایی)
کلید واژه: احساس تنهایی, تاب آوری, خودکارامدی تحصیلی,
چکیده مقاله :
هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه بین تاب آوری و احساس تنهایی با خودکارامدی تحصیلی دانش آموزان پسر مقطع متوسطه شهرستان بانه در سال تحصیلی 94 – 1393 بود. برای این منظور تعداد 200 نفر دانش آموز از سه مدرسه با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از مقیاس های تاب آوری کونور و دیویدسون و احساس تنهاییUCLA و خودکارامدی تحصیلی ایلروی و بانتینگ استفاده شد. برای تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه با روش ورود همزمان متغیرها استفاده شد. ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین تاب آوری و خودکارامدی تحصیلی دانش آموزان رابطه مثبت و معنادار وجود دارد. همچنین بین احساس تنهایی و خودکارامدی تحصیلی دانش آموزان رابطه منفی و معنادار وجود دارد. از طرف دیگر بین تاب آوری و احساس تنهایی دانش آموزان رابطه منفی و معنی دار وجود دارد. همچنین 51 درصد از تغییرات و واریانس نمرات مربوط به خودکارامدی تحصیلی، به وسیله ترکیبی از متغیرهای پیش بین یعنی تاب آوری و احساس تنهایی قابل توضیح می باشد.
The purpose of the present study is to analyze the existing relationship of resiliency and loneliness with academic self- efficacy among male students of high school , in the city of baneh in the academic year 2014- 2015. Using multistage cluster sampling method, 200 subjects were selected from among three high school. The data was collected using the resiliency scale (Conner and Davidson , 2003), loneliness scale ( UCLA, Peplau and Cutrona, 1980) , and the academic self- efficacy(Mc Ilroy and Bunting, 2002) Questionnaire. The Pierson’s correlation Coefficient and Regression analysis were used to analyze the data. Pierson’s correlation Coefficient showed positive relationship between resiliency and academic self- efficacy r= 64%, and negative relationship between loneliness and academic self- efficacy r= -69%, and negative relationship between resiliency and loneliness r= - 75%. The results found that in the regression models, resiliency and loneliness were significant predictors of academic self- efficacy R2= 514%.
