ﭘﯿﺎﻣﺪﻫﺎی ﺳﯿﺎﺳﯽ - اﻗﺘﺼﺎدی ﺗﻮﺳﻌﻪ رواﺑﻂ اﯾﺮان و ﭼﯿﻦ در ﭼﺎرﭼﻮب ﺳﯿﺎﺳﺖ ﻧﮕﺎه ﺑﻪ ﺷرق(1392-1384)

محورهای موضوعی : فصلنامه مطالعات سیاسی

رضا اختیاری امیری ¹ (استادیار گروه علوم سیاسی، دانشگاه مازندران، بابلسر، ایران)
محبوبه صالحی خنار ² (دانش آموخته کارشناسی ارشد، دانشگاه مازندران، بابلسر، ایران)

تاریخ دریافت : 1397/12/13 تاریخ پذیرش : 1397/12/13 تاریخ انتشار : 1397/06/01

کلید واژه: اﯾﺮان, ﭼﯿﻦ, ﺗﻮﺳﻌﻪ ﺳﯿﺎﺳﯽ- اﻗﺘﺼﺎدی, ﺳﯿﺎﺳﺖ ﻧﮕﺎه ﺑﻪ ﺷﺮق,

چکیده مقاله :

ﺑﺎ آﻏﺎز ﺑﻪ ﮐﺎر دوﻟﺖ ﻫﺎی ﻧﻬﻢ و دﻫﻢ ﺳﯿﺎﺳﺖ ﻧﮕﺎه ﺑﻪ ﺷﺮق ﺑﻪ روﯾﮑﺮد اﺻﻠﯽ دﺳـﺘﮕﺎه دﯾﭙﻠﻤﺎﺳـﯽ اﯾـﺮان ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺷﺪ. در ﻫﻤﯿﻦ ﭼﺎرﭼﻮب، ﺗﺤﺖ اﻟﺰاﻣﺎت ﻣﻮﺟﻮد ﺗﻮﺳﻌﻪ رواﺑﻂ ﺑﺎ ﭼﯿﻦ از ﺟﺎﯾﮕﺎه ﻣﻬﻤـﯽ در ﺳﯿﺎﺳـﺖ ﺧﺎرﺟﯽ ﺑﺮﺧﻮردار ﮔﺸﺖ؛ ﺑﻪ ﻃﻮری ﮐﻪ ﺗﻬﺮان و ﭘﮑﻦ ﻣﻨﺎﺳﺒﺎت ﮔﺴﺘﺮده ای را در اﯾﻦ ﻣﻘﻄﻊ ﺗﺠﺮﺑـﻪ ﮐﺮدﻧـﺪ. ﺑﺮ ﻫﻤﯿﻦ اﺳﺎس، ﺳﺆال اﺻﻠﯽ اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﺑﺮ اﯾﻦ ﻣﺒﻨﺎ ﺷﮑﻞ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﮐﻪ ﺗﻮﺳﻌﻪ رواﺑـﻂ اﯾـﺮان و ﭼـﯿﻦ ﺑـﯿﻦ ﺳﺎل در ﻗﺎﻟﺐ ﺳﯿﺎﺳﺖ ﻧﮕﺎه ﺑﻪ ﺷﺮق، ﭼﻪ ﭘﯿﺎﻣﺪﻫﺎی ﺳﯿﺎﺳﯽ و اﻗﺘﺼﺎدی ﺑـﺮای اﯾـﺮان 1384 ﺗﺎ 1392 ﻫﺎی ﺑﻪ دﻧﺒﺎل داﺷﺘﻪ اﺳﺖ؟ اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﺑﺎ ﺑﻬﺮه ﮔﯿﺮی از روش ﺗﻮﺻﯿﻔﯽ- ﺗﺤﻠﯿﻠﯽ و ﺑﺎ ﮐﺎرﺑﺴﺖ رﻫﯿﺎﻓﺖ ﻧﻈـﺮی دوﻟﺖ ﻫﺎی ﺗﺠﺪﯾﺪ ﻧﻈﺮ ﻃﻠﺐ اﺳﺘﺪﻻل ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺗﻮﺳﻌﻪ رواﺑﻂ اﯾﺮان و ﭼﯿﻦ در ﻗﺎﻟـﺐ ﺳﯿﺎﺳـﺖ ﻧﮕـﺎه ﺑـﻪ ﺷﺮق ﻫﻤﺰﻣﺎن ﺑﺮای اﯾﺮان دارای ﭘﯿﺎﻣﺪﻫﺎی اﯾﺠﺎﺑﯽ و ﺳﻠﺒﯽ ﺑﻮده اﺳﺖ. ﺑـﻪ ﻋﺒـﺎرﺗﯽ، ﮔﺴـﺘﺮش ﺑـﯽ ﺳـﺎﺑﻘﻪ رواﺑﻂ ﺑﺎ ﭼﯿﻦ ﯾﮏ اﻟﺰام و ﺳﺎزوﮐﺎر ﺑﺮای ﺧﺮوج از اﻧﺰوا و ﻣﺤﺪودﯾﺖ ﻫـﺎی ﮐﻮﻧـﺎﮔﻮن ﺑـﯿﻦ اﻟﻤﻠﻠـﯽ ﻣﺤﺴـﻮب ﻣﯽ ﮔﺮدﯾﺪ. اﻣﺎ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻣﻨﺎﺳﺒﺎت ﭘﯿﺎﻣﺪﻫﺎی ﻣﻨﻔﯽ و ﺗﻬﺪﯾـﺪات ﮔﻮﻧـﺎﮔﻮﻧﯽ ﺑـﻮﯾﮋه در ﺣـﻮزه اﻗﺘﺼـﺎدی ﺑـﺮای ﮐﺸﻮر ﺑﺪﻧﺒﺎل داﺷﺖ ﮐﻪ آﺛﺎر آن ﺗﺎ ﺑﻪ اﻣﺮوز ﻗﺎﺑﻞ ﻣﺸﺎﻫﺪه اﺳﺖ

چکیده انگلیسی:

a