A Comparative Study of the Effects of Interactive Versus Individual Performance Tasks on EFL Learners’ Speaking Skill

محورهای موضوعی : language teaching

رویا خوئی ¹ (دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال)
احسان ذولفقاری یونسی ² (دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران شمال، دانشکده زبانهای خارجی، گروه آموزش زبان انگلیسی)

تاریخ دریافت : 1401/10/03 تاریخ پذیرش : 1402/03/21 تاریخ انتشار : 1401/07/09

کلید واژه: speaking, Interactive Tasks, TBLT, Communicative Tasks, Individual Tasks,

چکیده مقاله :

Interaction has always been viewed as a key element in developing the knowledge of an L2 and establishing dynamic communicative episodes. However, it is not always materialized in foreign language learning contexts where access to English speakers is limited. Hence, this study investigated the effects of employing interactive and individual performance tasks on Iranian male EFL learners’ speaking ability. The participants were 32 homogeneous upper-intermediate EFL learners in two intact classes, randomly assigned to two experimental groups. The first experimental group performed problem-solving, reasoning-gap, and opinion-gap tasks individually, and the second group employed problem-solving, reasoning-gap, and information-gap tasks through team-work for 16 sessions. Two speaking pre- and post-tests were administered to evaluate the participants’ oral performance before and after the treatment. The statistical analysis of the data showed no statistically significant difference between the mean scores of the two groups on the speaking post-test, indicating that neither form of performance was superior to the other in the process of developing L2 oral proficiency. However, the results of two paired samples t-tests demonstrated that the learners’ speaking skill had significantly improved in both groups at the end of the experiment. Therefore, the researchers concluded that a careful execution of individual performance tasks in the absence of interaction could also contribute to developing speaking an L2.

چکیده انگلیسی:

تعامل همیشه به عنوان یک عنصر کلیدی در توسعه دانش زبان دوم و ایجاد گفتمان ارتباطی پویا در نظر گرفته شده است. با اینحال، این متغیر همیشه در حیطه فراگیری انگلیسی به عنوان یک زبان خارجی یعنی محیطی که دسترسی به زبان دوم برای زبان آموزان محدود است، تحقق نمی یابد. از این رو، این تحقیق به بررسی و مقایسه تأثیر کاربرد تمرین های تعاملی و فردی بر توانایی گفتاری زبان آموزان مرد پرداخت. شرکت‌کنندگان 32 زبان‌آموز در دو کلاس دست‌ نخورده بودند که به‌ طور تصادفی در دو گروه آزمایشی قرار گرفتند. گروه اول تکالیف گفتاری را به صورت انفرادی و گروه دوم آنها را به روش تعاملی در طول 16 جلسه انجام دادند. گروه اول تمرین های حل مسئله، شکاف استدلالی و شکاف عقیده را به صورت انفرادی و گروه دوم از طریق کار گروهی انجام دادند. تجزیه و تحلیل داده‌های پیش آزمون و پس آزمون گفتاری نشان داد که تفاوت آماری معنی‌داری بین میانگین نمرات دو گروه در پس‌آزمون وجود ندارد و این نشان می‌دهد که هیچ یک از فرم‌های تمرین در فرآیند توسعه مهارت شفاهی زبان دوم بر دیگری برتری ندارند. با این حال، نتایج دو آزمون تی نشان داد که مهارت گفتاری فراگیران در هر دو گروه در پایان آزمایش به طور قابل توجهی پیشرفت کرده بود. بنابراین، محققان به این نتیجه رسیدند که اجرای دقیق تمرین های فردی در غیاب تعامل می‌تواند با کارآیی مساوی به تکامل مهارت گفتار در زبان دوم کمک کند.