تأملی فقهی پیرامون ادله منع قضاوت زنان
محورهای موضوعی : حقوق خصوصی
حسن قلی پور
1
(واحد بابل)
کلید واژه: زن, قضاوت, ذکوریت, ادلّه نقلی, ادلّه عقلی,
چکیده مقاله :
یکی از مسائلی که به ویژه در سال‌های اخیر از نظر فقهی مورد توجه قرار گرفته مسأله شایستگی و عدم شایستگی زنان برای تصدی مسؤولیت قضاوت از نظر شرعی و فقهی است. شرط ذکورت در قاضی هر چند نظر مشهور فقها است و بسیاری نیز آن را مورد اتفاق همه فقها شمرده‌اند اما موضوعی نیست که پرونده بازنگری علمی آن در چهارچوب موازین بررسی مسائل شرعی، بسته باشد. در فقه نظر مشهور بر این است که ذکوریت برای تصدی منصب قضاء و سایر مناصب حکومتی شرط است. قائلین به این نظریه برای تأیید کلام خود به کتاب، روایات، اجماع، عقل و بعضی ادلّه دیگر استناد نموده‌اند. ولی دیدگاه مخالفی نیز در فقه است که قضاوت زنان را مطلقاً و یا تحت شرایط خاص جایز و نافذ می‌دانند. در این مقاله، ادله‌ی منع قضاوت زنان، برای رسیدن به یک نتیجه‌ی مطلوب مناسب با مقتضیات روز، مورد کنکاش و تجزیه و تحلیل فقهی قرار می‌گیرد. همه سخن ما در بررسی ادله این است که دلیل استواری که بتوان براساس آن تصدی این مسؤولیت توسط بانوان واجد شرایط را مطلقاً ممنوع شمرد سراغ نداریم.
One of the main issues that are considered judicially in the recent years is competence and incompetence of women adjudication responsibility. Most jurists accept the condition of being male to judge. But this is the issue that its dossier of scientific review is open based on standards of legal issues. In jurisprudence, most jurists adjudge that condition of judgeship is being male. Those jurists referred to Quran, Tradition, Consensus and Wisdom to confirm their viewpoints. But in jurisprudence, there is contrary viewpoint. It predicates women judgeship is absolutely prohibited unless under certain circumstances. In this article, the author analyses evidences of women judgeship prohibition. Here, all the talk I review is that there is no reason to prohibit absolutely women judgeship.
