تعیین کیفیت بهداشتی خرچنگ دراز آب شیرین (Astacus leptodactylus) هفت برم استان فارس از نظر عناصر سنگین انباشته شده در محصول
محورهای موضوعی : بهداشت مواد غذایی
نیما شیری
1
(دانشآموخته دکتری تخصصی بهداشت آبزیان، بخش علوم درمانگاهی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران؛ کارشناس سازمان شیلات ایران، اداره کل شیلات استان خوزستان، آبادان، ایران)
امین غلامحسینی
2
(استادیار بخش علوم درمانگاهی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران)
رضا سلیقه زاده
3
(مدرس گروه دامپزشکی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شوشتر، شوشتر، ایران؛ دانشآموخته دکتری تخصصی بهداشت آبزیان، بخش علوم درمانگاهی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران)
احمد رهبر
4
(کارشناس سازمان شیلات ایران، اداره کل شیلات استان خوزستان، آبادان، ایران)
نگین درخشش
5
(کارشناس سازمان شیلات ایران، اداره کل شیلات استان خوزستان، آبادان، ایران.)
کلید واژه: فلزات سنگین, خرچنگ دراز آب شیرین (Astacus leptodactylus), کیفیت بهداشتی, دریاچههای هفت برم, سلامت مصرفکنندگان,
چکیده مقاله :
< p>با توجه به وجود ظرفیت های اقتصادی پرورش گسترده خرچنگ دراز آب شیرین (Astacus leptodactylus) در دریاچه های هفت برم استان فارس و با در نظر گرفتن زنجیره ارزش و بازاریابی جهانی، مقتضی است تا پایشی بر کیفیت بهداشتی این محصول صادراتی از نظر انباشتگی عناصر سنگین صورت گیرد. بدین منظور، نمونه های خرچنگ به تعداد مجموعاً 45 نمونه از سه برم (آبگیر) دائمی صید شد و به آزمایشگاه منتقل گردید. آمادهسازی عضله دمی آنها بهعنوان بافت خوراکی، از طریق هضم مرطوب و سنجش فلزات سنگین (کادمیوم، مس، نیکل، سرب و روی) از طریق طیف بینی جذب اتمی (AAS) صورت گرفت. یافته های تحقیق نشانگر این بودند که فلزات کادمیوم (003/0 ± 004/0) و روی (747/0 ± 61/2 میکروگرم بر گرم وزن خشک) بهترتیب دارای کمترین و بیشترین غلظت در عضله دمی خرچنگ دراز هفت برم بودند. با توجه به اینکه غلظت تمامی عناصر سنگین مورد سنجش در محدوده های مجاز استانداردهای بهداشتی (WHO و FAO) قرار داشتند و همچنین بر اساس ارزیابی خطر بهداشتی (شاخص دریافت روزانه)، خرچنگ های هفت برم فارس از نظر باقیمانده این عناصر از سلامت قابلقبولی برخوردار هستند و مصرف روزانه و مداوم این محصولات آبزی توسط مصرفکنندگان کاملاً ایمن محسوب میشود.
< p >Regards the economic potential in extensive rearing of Narrow-clawed crayfish (Astacus leptodactylus) in Haft Barm lakes, Fars Province (Iran), and considering the chain value and global marketing, we need to monitoring programs on hygienic quality of this export product in terms of heavy metal accumulation. For this purpose, crayfish specimens were captured with 45 total samples from three permanent lakes and transported to the laboratory. Preparing of their tail meat as the edible parts and measuring of heavy metals (Cd, Cu, Ni, Pb, and Zn) have been accomplished via the wet digestion method and atomic absorption spectroscopy (AAS), respectively. Results showed that Cd (0.004±0.003) and Zn (2.61±0.747 µg/g DW) were the minima and maximum concentrations in the tail meat of Haft Barm’s crayfish. Since the concentrations of all measured trace elements were within the permissible limits of hygienic standards (WHO and FAO) and based on health risk assessment (daily intake index), Haft Barm’s crayfish have admissible health in terms of their accumulation. Hence, daily and continuous consumption of these aquatic products by consumers has been thoroughly safe, and there is no risk for them in this regard.
_||_