تعیین جنسیت شترمرغ با استفاده از نشانگرهای ژنتیکی به روش PCR

محورهای موضوعی : آسیب شناسی درمانگاهی دامپزشکی

مصطفی فغانی ¹ (مرکز تحقیقات بیوتکنولوژی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرکرد، شهرکرد، ایران)
عباس دوستی ² (مرکز تحقیقات بیوتکنولوژی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرکرد، شهرکرد، ایران)

تاریخ دریافت : 1387/12/22 تاریخ پذیرش : 1389/02/23 تاریخ انتشار : 1388/09/01

کلید واژه: شترمرغ, تعیین جنسیت, نشانگرهای ژنتیکی,

چکیده مقاله :

چکیده پرورش شتر مرغ (Struthio camelus) از اهمیت روز افزونی در سطح جهان برخوردار است. همچنین، پرورش شترمرغ در ایران به طرز چشمگیری در حال افزایش است. در بسیاری از پرندگان، تمایز بین جنس های نر و ماده، از روی شکل ظاهری به خصوص در مورد پرندگان جوان بسیار مشکل است. هدف از این تحقیق، شناسایی و توسعه نشانگرهای ژنتیکی برای تعیین جنسیت شتر مرغ با استفاده از واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR) می باشد. در این بررسی، از نمونه های خون و پر شترمرغ های نر و ماده (20 قطعه) استخراج DNA صورت پذیرفت. برای انجام PCR از یک جفت پرایمر مخصوص شناسایی کرومزوم W بهره گرفته شد. نتایج نشان دهنده یک قطعه 648 جفت بازی برای شترمرغ های با جنسیت ماده بود و از طرفی پس از انجام آزمایش، هیچ باندی برای نرها مشاهده نشد. بنابراین، روش استفاده از مارکر های مولکولی، روشی سریع، دقیق و ارزان برای تعیین جنسیت گله های بزرگ شترمرغ می باشد.

چکیده انگلیسی:

Abstract   Ostrich (Struthio camelus) breeds have been gaining increasing significance around the world. Also, ostrich farming has been dramatically increasing in Iran. In many bird species, it is very difficult to distinguish between males and females based on an analysis of their external morphology, especially in young birds. The objective of this study was to identify and develop DNA markers that can be used for sex determination in ostrich using polymerase chain reaction (PCR) technology. DNA was isolated from blood and feather samples of male and female ostriches (20 cases). PCR reaction was performed by a set of specific W-link primers. The results showed an amplified fragment, about 648 bp for females and no amplified PCR product for male ostriches. This method is a fast, accurate and inexpensive procedure for large scale sex typing of ostriches.

منابع و مأخذ:

1. Feridolfsson, A. and Ellegren, H. (1999): A simple and universal method for molecular sexing of non-ratite birds. Journal of Avian Biology, 30: 116-121.


2. Hinckley, D., Park, R., Xiong, S., Andersen, W. and Kooyman, D. (2005): Identification and development of sex specific DNA markers in the Ostrich using polymerase chain reaction. International journal of Poultry Science, 4(9): 663-669.


3. Leon, H., Craig, M. and David, L. (2002): A DNA test to sex ratite birds. Molecular Ecology, 11: 851-856.


4. MalagΌ, W., Heito, R.M., Euclides, M., Adriana, M. and Flavio, H. (2002): Large scale sex typing of ostriches using DNA extracted from feathers. BMC Biotechnology, 2: 19.


5. Ogawa, A., Murata, K. and Mizuno, S. (1998): The location of Z and W-linked marker genes and sequence on the homomorphic sex chromosomes of the ostrich and the emu. Proceedings of the national academy of science of the USA, 95: 4415-4418.


6. Samour, J., Markham, J. and Neiva, O. (1984): Sexing ratite birds by cloacal examination. Veterinary Research, 5: 167-169.