بررسی اثربخشی برنامه مداخلهای مبتنی بر موفقیت بر ارتقای شایستگی اجتماعی و پیشرفت تحصیلی در نوجوانان دختر شهرستان مشهد
محورهای موضوعی : روانشناسی تربیتیفرزانه امانی 1 , مرتضی منادی 2 , مهناز اخوانتفتی 3
1 - دانشجوی دکتری روان شناسی تربیتی، دانشگاه الزهرا ، تهران، ایران
2 - دانشیار گروه روان شناسی تربیتی، دانشکاه الزهرا، تهران، ایران
3 - دانشیار گروه روان شناسی تربیتی، دانشگاه الزهرا، تهران، ایران
کلید واژه: پیشرفت تحصیلی, موفقیت, بسته آموزشی, شایستگی اجتماعی, ارتقای راهبردهای موفقیت, توانمندسازی والدین,
چکیده مقاله :
پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی برنامه مبتنی بر موفقیت بر بهبود شایستگی اجتماعی و پیشرفت تحصیلی نوجوانان دختر انجام شد. در این برنامه از دو بستهی آموزشی، ارتقای راهبردهای موفقیت و همچنین بستهی توانمندسازی والدین استفاده شد. جهت طراحی و تدوین این بستهها از برنامههای یادگیری اجتماعی-هیجانی بهره گرفته شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی است که در آن از پرسشنامه شایستگی اجتماعی و همچنین میانگین نمرات ماهانه در دروس، قبل و بعد از مداخله استفاده شد. جامعه آماری پژوهش دانشآموزان دختر پایه دهم شهرستان مشهد بود که با استفاده از روش نمونهگیری خوشهای چند مرحلهای 45 نفر جهت شرکت در پژوهش انتخاب شدند. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل کوواریانس چند متغیره نشان داد که تفاوت معنـاداری بین گروهها در افزایش شایستگی اجتماعی (05/0> (P و پیشرفت تحصیلی (05/0>P) وجود دارد. همچنین گروهی که علاوه بر دانشآموزان به والدین آنها نیز بستهیتوانمندسازی والدین آموزش داده شده بود از پیشرفت تحصیلی و شایستگی اجتماعی بالاتری در مقایسه با گروه کنترل برخوردار بودند.
This study was aimed to determine the effectiveness of program based on successfulness on academic achievement and social competence of adolescent girls in city of Mashhad. The interventional program was including two package: “Promoting of successful strategies” and “Strengthening parents program”. The research method was quasi-experimental with a pre-test and post-test design with two experimental groups and one control group. The statistical population of the research included all of girl high school students in grade 10 of Mashhad in school year 2017-18. From among them 45 students randomly were selected by multi stage cluster random sampling method and randomly assigned in two experimental and one control groups. All participants answered the flener social competence questionnaire in pre and post test and also academic achievement was measured using students grade average in before and after intervention. Finally, the data were analysed using multivariate analysis of covariance. The results from this study demonstrated that the training of program could be effective in improving academic achievement and social competence of the students.
