بررسی لایه‌های ذهنی عدالت فضایی شهری در شهر جدید پرند
محورهای موضوعی : برنامه ریزی شهری
محمود قلعه نوئی
1
,
مجید شمس
2
,
عباس ملک حسینی
3
1 - دانشجوی دکترا، گروه شهرسازی، واحد مرند، دانشگاه آزاد اسلامی، مرند، ایران
2 - استاد، گروه برنامه ریزی شهری، واحد ملایر، دانشگاه آزاد اسلامی، ملایر، ایران
3 - دانشیار، گروه برنامه ریزی شهری، واحد ملایر، دانشگاه آزاد اسلامی، ملایر، ایران
کلید واژه: عدالت فضایی, شهر جدید, عوامل کالبدی, کاربریهای خدماتی, پرند,
چکیده مقاله :
در چند دهه گذشته، با توجه به تمایل افراد به مهاجرت به شهرهای بزرگ و کلانشهرها با توجه به فرصت‌های اقتصادی مناسب در آن‌ها، شاهد رشد چشم‌گیر جمعیتی در این شهرها بوده‌ایم که این امر خود منجر به ایجاد چالش‌ها و مسائلی شده است. یکی از راه حل‌هایی که متخصصان و فعالان عرصه مدیریت شهری در جهت حل این چالش‌ها مطرح کرده‌اند، برنامه‌ریزی و مکان‌یابی شهرهای جدید در پیرامون این مادرشهرها بوده است. با این وجود، با در نظر گرفتن این امر که شهروندان در این شهرهای جدید، قبل از آن در شهر مبدا از امکانات و تسهیلات مناسبی برخوردار بوده‌اند، می‌توان بیان کرد که در درک آن‌ها از عدالت فضایی در این شهرهای جدید چالش‌هایی به وجود خواهد آمد. در همین راستا، این پژوهش با هدف بررسی خوانش شهروندان از شهرهای جدید برمبنای عدالت فضایی شکل گرفت. برای رسیدن به هدف، پس از تبیین شاخص‌های اثرگذار از عدالت فضایی با توجه به ادبیات پژوهش، پرسشنامه‌ای ساختار یافته طراحی شد و بین شهروندان در پرند توزیع شد. تحلیل داده‌ها به روش آزمون فرید من نشان داد که افرادی که در این شهر زندگی می‌کنند بیش از هرچیز کاربریهای خدماتی روزانه را به عنوان عامل اثرگذار در خوانش ادراکی عدالت فضایی در شهر جدید پرند در نظر گرفته‌اند. بر همین مبنا، نتیجه گرفته شد که شهروندان در بررسی عدالت فضایی ابتدا پایه‌ترین نیازهای خود را در نظر می‌گیرند.
In the last few decades, due to the tendency of people to migrate to large cities and metropolises due to the appropriate economic opportunities in them, we have witnessed significant population growth in these cities, which in itself has led to challenges. شده Ha and issues. One of the solutions proposed by experts and activists in the field of urban management to solve these challenges has been the planning and location of new cities around these metropolises. However, considering the fact that the citizens in these new cities already had appropriate facilities and facilities in the city of origin, it can be said that in their understanding of spatial justice in these cities The new one will create challenges. In this regard, this study was formed with the aim of examining citizens' readings of new cities based on spatial justice. To achieve the goal, after explaining the effective indicators of spatial justice according to the research literature, a structured questionnaire was designed and distributed among citizens in Parand. Data analysis by Farid Man test method showed that people living in this city, more than anything else, have considered daily service uses as an effective factor in the perceptual reading of spatial justice in the new town Parand . Accordingly، it was concluded that citizens in the study of spatial justice first consider their most basic needs.
پوراحمد، احمد؛ حاتمی‌نژاد، حسین؛ زیاری، کرامت‌‌لله؛ فرجی سبک‌بار، حسن‌علی؛ وفایی، ابوذر (1393)، بررسی و ارزیابی کاربری اراضی شهری از منظر عدالت اجتماعی، آمایش سرزمین، دوره ششم، شماره 2، ص: 208-179.
حافظ نیا، محمدرضا؛ قادری حجت، مصطفی؛ احمدی پور، زهرا؛ رکن الدین افتخاری، عبدالرضا؛ گوهری، محمد (1393)، طراحی الگوی سنجش عدالت فضایی (مطالعه موردی:ایران)، برنامه ریزی و آمایش فضا، دوره نوزدهم، شماره 1،صص52-34
حافظ‌نیا، محمّدرضا، (1388)، مقدمه‌ای بر روش پژوهش در علوم انسانی. تهران: نشر سمت.
حبیب پورگتابی،کرم؛ صفری شالی، رضا (1394)، راهنمای جامع کاربری SPSS در تحقیقات پیمایشی (تحلیل داده‌های کمی)، تهران، نشر لویه.
داداش پور، هاشم؛ الوندی پور، نینا (1395)، عدالت فضایی در مقیاس شهری در ایران، فرامطالعه چارچوب نظری مقاله های علمی موجود، نشریه هنرهای زیبا، دوره 21، شماره 3، صص 80-67.
رستمی، فرامرز؛ داداش‌پور، هاشم (1389)، بررسی و تحلیل نحوه‌ی توزیع خدمات عمومی شهری از منظر عدالت فضایی مطالعه موردی: شهر یاسوج، رساله کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری و منطقهای، دانشگاه تربیت مدرس
ساسان پور، فرزانه و همکاران(1394)، تحلیل نابرابری فضایی در برخورداری از کاربریهای خدمات شهری (مطالعه موردی: نواحی 22 گانه شهر سنندج)، فصلنامه پژوهش و برنامه ریزی شهری سال ششم زمستان 1394 شماره 23.
علیزاده، آزاده(1392)، بررسی و تحلیل سازمان فضایی شهر یزد از منظر عدالت فضایی، رساله کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری، دانشگاه تربیت مدرس
فرهادی‌خواه، حسن؛ حاتمی‌نژاد، حسین؛ شاهیف عارف ظفری، مسعود (1396)، تحلیل فضایی فقر شهری در سطح محله‌ها (نمونه پژوهشی: شهر مشهد)، اقتصاد شهری، شماره 2، توالی 3، ص: 36-17.
گروسی، سعیده؛ شمس‌الدینی‌مطلق، محمّدحسن (1392)، ادراک عدالت اجتماعی بر حسب میزان دسترسی شهروندان به خدمات شهری (نمونه پژوهشی: شهر کرمان)، مطالعات جامعه‌شناسی شهری، سال سوّم، شماره 9، ص: 66-41.
مهندسان مشاور نقش محیط(1392)، طرح بازنگری و توسعه و عمران شهر جدید پرند، تهران، شورایعالی شهرسازی و معماری ایران.
_||_Cardoso, R., & BREDA‐VÁZQUEZ, I. S. A. B. E. L. (2007). Social justice as a guide to planning theory and practice: Analyzing the Portuguese planning system. International Journal of Urban and Regional Research, 31(2), 384-400.
Dadashpoor, H., & Rostami, F. (2017). Measuring Spatial Proportionality Between Service Availability, Accessibility and Mobility: Empirical Evidence Using Spatial Equity Approach in Iran. Journal of Transport Geography, 65, 44-55.
Fainstein, S. (2009). Spatial justice and planning. Justice Spatiale/Spatial Justice, 1, 1-13.
Fainstein, S. S. (2005). Cities and diversity: should we want it? Can we plan for it?. Urban affairs review, 41(1), 3-19.
Fainstein, S. S. (2009). Planning and the just city. In Searching for the just city (pp. 39-59). Routledge.
Dadashpoor, H., Rostami, F., & Alizadeh, B. (2016). Is Inequality in the Distribution of Urban Facilities inequitable? Exploring a Method for Identifying Spatial Inequity in an Iranian City. Cities, 52, 159-172.
Park, Y., & Kwan, M. P. (2017). Multi-Contextual Segregation and Environmental Justice Research: Toward Fine-Scale Spatiotemporal Approaches. International Journal of Environmental Research and Publichealth, 14 (10), 1205.
Williams, J. (2018). Spatial Justice as Analytic Framework.
