برنامه‌ریزی در جهت تحقق شهر خلاق با رویکرد توسعه پایدار شهری
محورهای موضوعی : برنامه ریزی شهری
سید مصطفی موسوی
1
(دانشجوي دكتري، گروه جغرافیا و برنامه ريزي شهري، واحد ملاير، دانشگاه آزاد اسلامي، ملاير، ايران)
مجید شمس
2
(استاد، گروه جغرافیا و برنامه ريزي شهري، واحد ملاير، دانشگاه آزاد اسلامي، ملاير، ايران)
کلید واژه: معادلات ساختاری, عامل اقتصادی, شهر خلاق, کلانشهر.,
چکیده مقاله :
طي دو دهه گذشته شاهد ظهور و تكثر دستور كارهاي سياست‌گذاري عمومي و پژوهشي در كل جهان هستيم كه بر خلاقيت به عنوان يك ابزار جديد و قدرتمند براي تحريك نوسازي اقتصادي، طراحي و برنامه‌ريزي شهري متمركز شده‌اند. به تبع اين وضعيت، مفهوم شهر خلاق به موضوع جذابي براي سياستگذاران، سياستسازان، برنامه‌ريزان و دانشگاهيان تبديل شده است. از اينرو به نظر مي¬رسد شهرهاي خلاق مي‌توانند در تحقق بخشيدن به آرمان¬هاي كلانشهرهاي آينده نقش هم‌افزايي ايجاد كنند. لذا لزوم تدوين يك الگوي مطلوب كلانشهر آينده مبتني بر نظريات شهر خلاق براي كلانشهرها ضروري است؛ چنانچه انگيزه اصلي پژوهش حاضر توجه به اين نكته ظريف و اثرگذار مي‌باشد. در اﯾﻦ راﺳﺘﺎ و ﺑﻪ ﺟﻬﺖ ﮐﻤﯽﺳﺎزي ﻫﺮﭼﻪ ﺑﻬﺘﺮ ﻧﺘﺎﯾﺞ، ﭼﻬﺎرﭼﻮب ﻣﻔﻬﻮﻣﯽ ﻣﺪل DPSIR در ﺗﻠﻔﯿﻖ ﺑﺎ ﻣﺪل ﻣﻌﺎدﻻت ﺳﺎﺧﺘﺎري (SEM-PLS) ﮐﻪ از روﯾﮑﺮدﻫﺎي ﻏﯿﺮ آزﻣﺎﯾﺸﯽ اﺳﺖ ﺑﮑﺎر ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮد. نتایج نشان می‌دهد عامل اقتصادی در مدل برنامه ریزی در جهت تحقق شهر خلاق با رویکرد توسعه پایدار شهری داراي مرکزیت زیادي نسبت به سایر عوامل مي باشد. به این معني که این عامل، هم داراي تاثیرگذاري زیادي بر سایر عوامل بوده و هم تاثیرپذیري زیادي از سایر عوامل دارد.
During the last two decades, we have witnessed the emergence and proliferation of public policy-making and research agendas in the whole world, which are focused on creativity as a new and powerful tool to stimulate economic renewal, urban design and planning. According to this situation, the concept of creative city has become an attractive topic for policy makers, planners and academics. Therefore, it seems that creative cities can play a synergistic role in realizing the dreams of future metropolises. Therefore, it is necessary to develop a desirable model of the future metropolis based on the theories of the creative city; As the main motive of the current research is to pay attention to this subtle and effective point. As the main motive of the current research is to pay attention to this subtle and effective point. In this direction and in order to better quantify the results, the conceptual framework of the DPSIR model is used in combination with the structural equation model (SEM-PLS), which is a non-experimental approach. The results show that the economic factor in the planning model towards the realization of a creative city with a sustainable urban development approach has a high centrality compared to other factors. This means that this factor has a great impact on other factors and is highly influenced by other factors.
حمیدی، آرمان؛ سالاری پور، علی اکبر؛ حسام، مهدی (1401). بررسی تأثیر اقدامات مدیریت شهری در تحقق برند شهر خلاق مطالعه مورد: شهر خلاق خوراک رشت. فصلنامه پژوهشهای جغرافیای انسانی. 55 (4)، 207-223.
عبدالهی، آناهيتا؛ مافی، عزت‌الله؛ وطن‌پرست، مهدي (1402). سنجش سطوح توسعه‌یافتگی محلات شهری براساس برخورداری از شاخص‌های شهر خلاق (مطالعه موردی: منطقه یک کلانشهر مشهد). جغرافیا و توسعه فضای شهری. در نوبت چاپ.
قربانی، رسول؛ حسین‌آبادی، سعید؛ طورانی، علی (1392). شهرهای خلاق، رویکردی فرهنگی در توسعه شهری. مطالعات جغرافیایی مناطق خشک. 3 (11)، 1-18.
ملامیرزائی، راضيه؛ سجادزاده، حسن (1401). تبیین چارچوب توسعه هسته‌های تاریخی شهری با رویکرد شهر خلاق نمونه موردی: هسته تاریخی شهر همدان. جغرافيا و برنامه ريزي محيطي. 86 (2)، 127-146.
Aina, Y.A. et al (2019). Top-down sustainable urban development? Urban governance transformation in Saudi Arabia. Cities. 90, 272-281.
Lopes, N.V. (2017, July). Smart governance: A key factor for smart cities implementation. IEEE International Conference on Smart Grid and Smart Cities (ICSGSC). (pp. 277-282). IEEE.
Ramirez-Rubio, O. et al (2019). Urban health: An example of a “health in all policies” approach in the context of SDGs implementation. Globalization and Health. 15 (1), 1-21.
Bibri, S.E. & Krogstie, J. (2017). Smart sustainable cities of the future: An extensive interdisciplinary literature review. Sustainable Cities and Society. 31, 183-212.
Bibri, S.E. (2018). Backcasting in futures studies: a synthesized scholarly and planning approach to strategic smart sustainable city development. European Journal of Futures Research. 6 (1), 1-27.
Cajot, S. et al (2017). Obstacles in energy planning at the urban scale. Sustainable Cities and Society. 30, 223-236.
Rogerson, C.M. (2017). Creative industries and urban tourism: South African perspectives. Urban Tourism in the Developing World (pp. 167-184). Routledge.
Frantzeskaki, N. (2019). Seven lessons for planning nature-based solutions in cities. Environmental Science & Policy. 93, 101-111.
Macke, J.; Sarate, J.A. R. & De Atayde Moschen, S. (2019). Smart sustainable cities evaluation and sense of community. Journal of Cleaner Production. 239, 118103.
May, A. et al (2017). Appropriate national policy frameworks for sustainable urban mobility plans. European Transport Research Review. 9 (1), 1-16.
Greenwood, V. A. & Dwyer, L. (2017). Reinventing Macau tourism: Gambling on creativity. Current Issues in Tourism. 20 (6), 580-602.
Hersperger, A. M. et al (2018). Urban land-use change: The role of strategic spatial planning. Global Environmental Change. 51, 32-42.
Jiménez Ariza, S. L. et al (2019). A multicriteria planning framework to locate and select sustainable urban drainage systems (SUDS) in consolidated urban areas. Sustainability. 11 (8), 12-23. https://doi.org/10.3390/su11082312
Zuniga-Teran, A. A. et al (2020). Challenges of mainstreaming green infrastructure in built environment professions. Journal of Environmental Planning and Management. 63 (4), 710-732.
Reckien, D. et al (2019). Dedicated versus mainstreaming approaches in local climate plans in Europe. Renewable and Sustainable Energy Reviews. 112, 948-959.
Hollands, R. G. (2020). Will the real smart city please stand up?: Intelligent, progressive or entrepreneurial?. Analysis of Urban Change, Theory, Action. 12(3), 303-320. 10.1080/13604810802479126
Mareque, M.; de Prada Creo, E. & Álvarez-Díaz, M. (2021). Exploring creative tourism based on the cultural and creative cities (C3) index and using bootstrap confidence intervals. Sustainability. 13 (9), 5145.
Brokking, P.; Mörtberg, U. & Balfors, B. (2021). Municipal Practices for Integrated Planning of Nature-Based Solutions in Urban Development in the Stockholm Region. Sustainability. 13 (18), 10389.
Macklin, S.; van den Berg, A. & Pretorius, D. (2024). Reimagining pathways into culture and creative industries in the city of Seattle. SAGE Open. 5, 1-17.
Mens, J. et al (2021). A typology of social entrepreneurs in bottom-up urban development. Cities. 110, 103066.
Bustomi, T. & Avianto, B.N. (2021), City Branding of the “music-design-culinary” as urban tourism of Bandung, West Java. International Journal of Tourism Cities. Retrieved from https://www.emerald.com/insight/content/doi/10.1108/ IJTC-06-2020-0123/full/html?skip Tracking=true
Boros, J. & Mahmoud, I. (2021). Urban design and the role of placemaking in mainstreaming nature-based solutions. Learning from the Biblioteca degli Alberi case study in Milan. Frontiers in Sustainable Cities. 3, 635610.
Ratiu, D. E. (2013). City, culture and society. Creative cities and/or sustainable cities: Discourses and practices. City Culture and Society. 4 (3), 125–135. 10.1016/j.ccs.2013.04.002.
Darchen, S. & Simon, G. (2022). ‘Transitory urbanism’for the creative industries in a top-down regeneration process (Nantes, France). European Planning Studies. 30 (10), 1-18. 10.1080/09654313.2021.2024149.
Atalah, E. Z. (2022). Economics of Sustainable Creative Cities: Futuristic Perspectives. In Research Anthology on Measuring and Achieving Sustainable Development Goals. 830-847. 10.4018/978-1-6684-3885-5.ch044.
Yang, D.; Zhao, X. & Anderson, B. C. (2022). Integrating Sponge City Requirements into the Management of Urban Development Land: An Improved Methodology for Sponge City Implementation. Water. 14 (7), 1156.
