ارزيابي مطلوبيت مولفه ي مشارکت اجتماعي بر بازآفريني شهري (مطالعه موردي: بافت تاريخي سورو شهر بندرعباس)
محورهای موضوعی : آمایش محیط
مهدی جعفری
1
(دانشجوي دکتري، گروه شهرسازي، دانشگاه آزاد اسلامي واحد کرمان، کرمان)
کوروش افضلی
2
(استاديار، گروه شهرسازي، دانشگاه آزاد اسلامي واحد کرمان، کرمان)
مصطفی ظهیری نیا
3
(دانشيار، گروه علوم اجتماعي، دانشگاه هرمزگان، بندرعباس)
کلید واژه: بازآفريني شهري, مشارکت اجتماعي, تحليل عاملي, بافت تاريخي سورو ,
چکیده مقاله :
بازآفريني شهري يک رويکرد جامع، يکپارچه وکل نگر است و مشارکت اجتماعي دلالت برگسترش روابط بين گروهي درقالب انجمن‌هاي داوطلبانه، باشگاه ها، اتحاديه‌ها وگروه هايي دارد که معمولا خصلتي محلي وغيردولتي دارند. اين پژوهش براساس هدف، ازنوع کاربردي است که با هدف ارزيابي مطلوبيت مشارکت اجتماعي دربازآفريني محله تاريخي سورو انجام شده است. اين پژوهش به روش توصيفي-تحليلي با هدف ارزيابي مطلوبيت مولفه مشارکت اجتماعي بر بازآفريني بافت تاريخي سورو ازديدگاه ساکنين محلي تدوين شده است، و ابزارگردآوري اطلاعات ازطريق مطالعات کتابخانه اي پرسشنامه ومصاحبه بوده است. حجم نمونه400نفرازساکنين محلي وبه منظور تحليل داده از نرم افزار Spss و روش تحليل عاملي استفاده شده است. دراين پژوهش با استفاده از روش تحليل محتوا و بررسي منابع و متون نظري مختلف شاخص ها استخراج گرديد و سپس درچهار گروه شاخص هاي دروني، نسبتا دروني، بيروني ونسبتا بيروني طبقه بندي شدند. نتايج پژوهش نشان داد که بيشترين تاثيرپذيري عوامل دروني به ترتيب از شاخص هاي اجتماعي به ميزان 44 درصد، سپس شاخص هاي فرهنگي به ميزان 28درصد، شاخص کالبدي به ميزان 16درصد و درپايان شاخص اقتصادي به ميزان 12 درصد مي‌باشد.
Urban regeneration is a comprehensive and integrated approach, emphasizing the expansion of intergroup relationships through voluntary associations, clubs, unions, and typically local and non-governmental groups. This applied research aims to assess the desirability of social participation in the reconstruction of the historical neighborhood of Soro. Utilizing a descriptive-analytical methodology, this study is designed to evaluate the desirability of the social participation component in redeveloping the historical context of Soro from the perspective of local residents. The information was collected through library studies, employing a questionnaire and interviews. The sample size consists of 400 local residents, and for data analysis, SPSS software and the factor analysis method were employed. Through content analysis and a review of various sources and theoretical texts, indicators were extracted and classified into four groups: internal, relatively internal, external, and relatively external indicators. The results revealed that 44% of social indicators are most influenced by internal factors, followed by 28% for cultural indicators, 16% for physical indicators, and 12% for economic indicators, respectively.
1- بحريني، ح؛ ايزدي، م؛ مفيدي، م.1393. رويکردها و سياست‌هاي نوسازي شهري (از بازسازي تا بازآفريني شهري پايدار)، فصلنامه مطالعات شهري، شماره 9، صص 40.
2- پور احمد، ا؛ کشاورز، م؛ علي اکبري، ا؛ هادوي، ف.1396. بازآفريني بافت‌هاي ناکارآمدي شهري مورد مطالعه (منطقه 10 شهر تهران)، فصلنامه آمايش محيط، شماره 37، صص 13.
3- پوراحمد، ا،1389، سير تحول مفهوم بازآفريني شهري به عنوان رويکردي نو در بافت‌هاي فرسوده شهري، فصلنامه شهر ايراني، اسالمي، شماره 3،صص32-10، صص 126.
4- پورجعفر، م.1388.مباني بهسازي و نوسازي بافت قديم شهرها، تهران: انتشارات پيام. چاپ اول صص 25.
5- توانا، م؛ عابديني، .1394. عنوان بازآفريني بافت فرسوده شهر با رويکرد توسعه پايدار و مشاركت مردمي (نمونه مورد مطالعه: محله سيروس)، دومين كنرانس ملي معماري و منظر شهري پايدار، صص 40.
6- حبيبي، م؛ مقصودي، م.1386.مرمت شهري، انتشارات دانشگاه تهران، چاپ ششم صص 114.
7- دفتر مطالعات شرکت مادر تخصصي عمران و بهسازي شهري ايران.1394 . صص 35.
8- سرشماري نفوس و مسکن.1395. مرکز آمار ايران. صص 36.
9- سازمان عمران ونوسازي شهري،1390، بازآفريني و احياي بناهاي فرسوده شهري، مجموعه مقاالت شماره 7، جلد اول، تهران، صص 40.
10- شيري،ب؛ معروف نژاد؛ ع.1396. بررسي منظر اجتماعي بافت‌هاي ناکارآمدي شهري(مطالعه موردي: کوي نهضت آباد کلان شهر اهواز)، فصلنامه آمايش محيط، شماره 43 صص 236.
11- صيامي، ق؛ اختري تکله، ا؛ خاني زاده، م.1395. سنجش معيارهاي سرزندگي اقتصادي بازارهاي تاريخي ايران با رويکرد بازآفريني (مطالعه موردي: بازار تاريخي قزوين)، فصلنامه آمايش محيط، شماره 34، صص 7.
12- فاطمي،ن؛طبيبيان،م.1398.رهيافتي بر معيارهاي بازآفريني با تاکيد بر رفتار اجتماعي شهروندان (نمونه موردي: خيابان‌هاي شاخص حوزه مياني غربي شهر مشهد)، فصلنامه آمايش محيط، شماره 46، صص 178.
13- فرهادي، ر، 1389، ارزيابي مشارکت مردم در پژوهش‌هاي شهر سالم کوي سيزده آبان، فصلنامه علمي- پژوهشي جغرافيا، شماره 27،صص146-120.
14- علايي بوسجين، م،1399، مطالعه تأثير بازآفريني شهري بر توسعه سرمايه اجتماعي (نمونه موردي: پياده راه عالي قاپو اردبيل(، مجله مطالعات توسعه اجتماعي ايران، شماره 4، صص 23.
15- محمدي، ج،1389، به‌کارگيري رهيافت تجديد حيات شهري در شهر قزوين، فصلنامه علمي پژوهشي جغرافيا، شماره 27،صص160-148.
16- نوريان، ف؛ آريانا، ا .1391. تحليل چگونگي حمايت قانون از مشارکت عمومي در بازآفريني شهري مطالعه موردي: ميدان امام علي(عتيق) اصفهان، نشريه هنرهاي زيبا، شماره 2، صص 16.
17- Assefa,G,Frostell B .2007. Social Sustainability and Social Acceptannce in technology Assessment: ACase study of Energy Technologies, Technologies in Society(29)118.
18- Battisti,A, Barnocchi,A, Iorio,S .2019. Urban Regeneration Process: The Case of a Residential Complex in a Suburb of Rome, Italy,Journal of Sustainability, 30 October 2019; Published: 123 .
19- 18- Chris Couch, Olivier Sykes, Wolfgang Börstinghaus January .2011.Thirty years of urban regeneration in Britain, Germany and France: The importance of context and path dependency, Volume 75, Issue 1, Pages 1–52.
20- 19- Gibson M and Kocabas¸ A .2001. London: Sustainable regeneration Challenge and response. In: 1st international urban design meeting, Mimar Sinan University, Istanbul, Turkey,97-159.
21- 20-ISTAT. Rapporto SDGS.2019.Informazioni Statistiche per L’agenda 2030 inItalia. Available online: https://www.istat.it/it/archivio/229565 (accessed on 30 July 2019).26.
22- 21-Kruize, H.; Droomers, M.; van Kamp, I.; Ruijsbroek, A.2014. What causes environmental inequalities and related health effects? An analysis of evolving concepts. Int. J. Environ. Res. Public Health , 11, 45.
23- 22-Mohammed, A.J.; Ghebreyesus, T.A.2018. Healthy living, well-being and the sustainable development goals. Bull. World Health Organ. 59. [CrossRef] [PubMed].
24- 23- Maclen, B. 2000, urban Planning for sustainable, Depart man of urban Planning, ukiwn university, New York.20-25.
25- 24-Rafieiyan,M, Mohammadi Aydaghmish,F.2016. Proposing a Conceptual Framework of Urban Regeneration Interaction and Entrepreneur City in Achieving
26- Place Marketing, Journal of Urban Economics and Management, Vol. 5, No2(18), 1-20.
27- 25- Roberts, P.2000. The evolution, definition and purpose of urban regeneration, in p.Roberts and H,Syke. Urban Regeneration, AHandbook, British Urban Regeneration Association, SAGE Publications, London.63.
28- 26-Rokiwan, G. 2011, The Life style in urban planning, European Experience, Newcastleuniversity .123-156.
29- 27-United Nations. The Millennium Development Goals Report .2012. Available online: https://www.unilibrary. org/economic-and-social-development/the-millennium-development-goals-report-2012_32f1e244-en(accessed on 30 July 2019).
30- 28-United Nations.2017.HLPF Thematic Review of SDG3: Ensure Healthy Lives and Promote Well-Being for All at All Ages; United Nations: New York, NY, USA; pp. 23 .
31- Wikan, B. 1978, The Politics of urban Regeneration New York: rout ledge.152-176.
