بازشناسی و توصیف گویش اردستانی

محورهای موضوعی : زبان، گویش ها و ادبیات مناطق مرکزی (اصفهان، فارس، تهران، سمنان و غیره))

قربانعلی ابراهیمی ¹ (عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد نجف آباد)

تاریخ دریافت : 1391/04/10 تاریخ پذیرش : 1392/02/19 تاریخ انتشار : 1392/09/01

کلید واژه: گویش‌های ایران مرکزی, گویش اردستانی, توصیف واجی, توصیف صرفی و نحوی,

چکیده مقاله :

مقاله‌ی حاضر به بررسی و توصیف گویش اردستانی می‌پردازد. اردستان در شمال شرق اصفهان واقع شده است و با شهرهای گرمسار، کوهپایه‌ی اصفهان، شهرستان اصفهان، نائین، نطنز، آران و بیدگل همسایه است. گویش اردستانی در مجموعه‌ای همسان به‌نام گویش‌های مرکزی ایران قرار دارد. در مجموعه‌گویش‌های ایران مرکزی، گویش اردستانی به همراه گویش‌های انارکی، بهدینی، نائینی، زفره‌ای و کلیمیان یزد و کرمان جزء گویش‌های جنوب شرقی دسته‌بندی می‌شود. گویش‌های مرکزی ایران خود در مجموعه‌ی بزرگتری به‌نام گویش‌های ایرانی غربی قرار دارد. گویش اردستانی به لحاظ آوایی از گویش‌های پیچیده‌‌‌ی ایرانی است و متأسفانه به‌جز دو مقاله‌ی خارجی از هارولد بیلی و پی‌یر لکوک تاکنون کار شایان و ارجمندی درباره‌ی آن انجام نگرفته است. این پژوهش گویش اردستانی را در سه سطح آوایی، صرفی و نحوی بررسی و توصیف می‌کند

چکیده انگلیسی:

This paper aims to explore and describe Ardestani dialect. Ardestan is located in the northeast of Isfahan and is neighbors with cities of Garmsar, foothills of Isfahan, Nain, Natanz, Aran and Bidgol. Ardestani is a part of an analogous group of dialect sets in central Iran. Among the various dialects of central Iran, Ardestani, along with Anaraki, Behdini, Naini, Zefrei, and the Jewš of Yazd and Kerman dialects, is categorized as southeastern dialect. Dialects of Central Iran themselves are a part of larger pool known as western Iranian dialects. Ardestani, in terms of phonetics, is one of the most sophisticated and complex of Iranian dialects; unfortunately, except two other foreign papers, by Harold Bailey and Pierre Lecoq, no other notable or remarkable works have ever been done about it. In this study, the Ardestani dialect has been investigated and described in phonetical, morphological and syntactic contexts

منابع و مأخذ:

۱. ابراهیمی، قربانعلی (۱۳۸۵)، «بررسی کتاب­‌شناختی گویش‌های مرکزی ایران»، نخستین همایش سراسری گویش‌های محلی و مردم‌شناسی انارک، ص۱۸۰ـ۱۵۷.

۲. اشمیت، رودیگر ( ۱۳۸۳)، راهنمای زبان‌های ایرانی، ترجمه‌ی فارسی زیر نظر حسن رضایی باغ‌بیدی، تهران: ققنوس.

۳. جکسون، ابراهیم، ودیگران (۱۳۶۹)، سفرنامه‌ی جکسون، ترجمه‌ی منوچهر امیری و فریدون بدره‌ای، تهران: خوارزمی.

۴. رضایی باغ‌بیدی، حسن (۱۳۸۰)، معرفی زبان‌ها و گویش‌های ایران، تهران: فرهنگستان زبان و ادب فارسی.

5. َگلبن، محمد (۱۳۸۱)، اردستان‌نامه، تهرَان: سازمان چاپ و انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.

1. Bailey، H.W. 1933-1935. Iranian Studies IV، BSOS 7، 769-778.


2. Kent، R.J. 1953. Old Persian. New Haven. Connecticut.

Lecoq، p. 1982. .Ardestani. EncycloPedia IRANICA. 751 II