واژه ها و اصطلاحات کم کاربرد باغداری در لای زنگان فارس

محورهای موضوعی : زبان، گویش ها و ادبیات مناطق مرکزی (اصفهان، فارس، تهران، سمنان و غیره))

اکبر صیادکوه ¹ (دانشیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه شیراز)
حسن رنجبر ² (دانشجوی کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه شیراز)

تاریخ دریافت : 1393/07/12 تاریخ پذیرش : 1393/09/27 تاریخ انتشار : 1393/12/28

کلید واژه: داراب, لای‌زنگان, باغداری, واژه‌ها و اصطلاحات,

چکیده مقاله :

روستای لای‌زنگان (lây-zangân)از روستاهای شهرستان داراب فارس است. این روستا در 54 کیلومتری شرق داراب واقع شده و زندگی بیشتر مردمان آن، از قدیم تاکنون، از راه باغداری می‌گذشته است. از همین روی، کارکرد واژه‌ها و اصطلاحات باغداری در این منطقه چشمگیر است. بی‌تردید ثبت و ضبط چنین واژگان و اصطلاحاتی که از گنجینه‌های فرهنگ و زبان فارسی به‌شمار می‌آید، بسیار بایسته است و چه‌بسا در زایش‌های جدید زبانی بتوان از آن‌ها بهره برد. این مقاله در پی آن است که بخشی از این واژگان و اصطلاحات را که به حوزۀ باغداری مربوط می‌شود، همراه با شکل دقیق گفتاری و کاربرد آن‌ها، ثبت و ضبط کند. نشان خواهیم داد که گویشِ گفتاری این منطقه با زبان‌های فارسی میانه و باستان پیوندی استوار دارد و گاهی واژه‌هایی در این منطقه به‌کار می‌رود که به‌همین شکل در متونی قدیمی، چون درخت آسوریک، به‌کار رفته است.

چکیده انگلیسی:

Lay-zangan village is one of the villages of Darab in Fars Province. This village is located in 54 Kilometers East of Darab. They earn living by gardening from many years ago. Then, using planting terms and idioms are remarkable there. Doubtlessly, recording and documenting these terms are of importance in Persian Language and culture to produce new words. This paper tries to record the words of gardening accurately with clear form and pronunciation. It shows that local speech is linked with middle and ancient Persian like Asourik Tree

منابع و مأخذ:

۱. انوری، حسن و حسن گیوی احمدی، 1387، دستور زبان فارسی 2، چ۴، تهران: فاطمی.
۲. بصیری، محمود، 1383، راهنمای تلفن لای‌زنگان و لای‌زنگانی‌های مقیم، لای‌زنگان: شورای اسلامی روستا.
۳. حسینی فسائی، میرزاحسن، 1384، فارسنامۀ ناصری، به‌تصحیح و تحشیۀ منصور رستگاری فسائی، چ۱، تهران: امیرکبیر.
۴. سلامی، عبدالنبی، 1390، گنجینۀ گویش‌شناسی فارس، ج۶، تهران: ناشر.
۵. فره‌وشی، بهرام، 1388، فرهنگ فارسی به پهلوی، چ۴، تهران: دانشگاه تهران.
۶. معین، محمد، 1383، فرهنگ معین، چ۲۱، تهران: امیرکبیر.
۸. کرمینی، علی‌بن‌محمد، 1385، تکلمة الاصناف، تصحیح علی رواقی، تهران: انجمن آثار و مفاخر فرهنگی