مؤلفههای سبکی منظومه یوسف و زلیخای خاوری کوزه‌کنانی
الموضوعات : پژوهش های نقد ادبی و سبک شناسیاحمدرضا یلمه ها 1 , کرامت نامجو 2
1 -
2 -
الکلمات المفتاحية: زبان, نحو, سبک, آوا, یوسف و زلیخا, مختصات,
ملخص المقالة :
داستان یوسف و زلیخا یکی داستان هایی است که از قرآن مجید به ادبیات فارسی راه یافته و تاکنون دست مایةکار تعداد زیادی از شاعران قرار گرفته است. "میرزا معصوم کوزه کنانی"، متخلص به خاوری تبریزی، از شاعرانی است که در منظومه ای جداگانه به این داستان پرداخته است. نگارندگان پس از تصحیح نسخه ای از این منظومه جهت شناساندن هرچه بیشتر هنر این شاعر پارسی گوی، به بررسی سبک شناسانه این اثر در سه سطح: زبانی، ادبی و محتوایی پرداخته اند. بررسی این منظومه نشان دهندۀ آن است که میرزامعصوم خاوری، شاعری تواناست و شعر او سرشار از انواع صورخیال و مضمون آفرینی های تازه و بدیع است. ترکیب سازی ها و استفادۀ فراوان از آرایه های ادبی: (کنایه، استعاره، جناس، تشبیه و ...) در این منظومه مشهود است. از نظر زبانی نیز اگرچه شاعر بیشتر طبق قواعد نحوی و زبانی سدۀ سیزده عمل کرده است، ولی مثل همه شاعران دوره بازگشت ردپای مختصات سبکی شعر قدما در شعر او دیده شده است.
_||_
