الگوی خط مشی گذاری در‎ ‎زمینه آموزش معماری با رویکردی تحلیلی به تیموُرک ‏(مورد مطالعه:‏‎ ‎دانشجویان دانشگاه‎ ‎آنهالت‎ ‎آلمان)
حسین امین پور پیرجل
1
(
دانشجوی دکتری معماری، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
)
فرح حبیب
2
(
دانشیار دانشگاه ازاد اسلامی واحد علوم تحقیقات تهران
)
زهرا سادات سعیده زرآبادی
3
(
دانشیار گروه شهرسازی واحد علوم و تحقیقات دانشگاه آزاد اسلامی تهران ایران
)
وحدانه فولادی
4
(
استادیار گروه معماری واحد علوم و تحقیقات دانشگاه آزاد اسلامی تهران ایران
)
الکلمات المفتاحية: آموزش معماری, ارتقاء کارایی, خط مشیگذاری, تیموُرک,
ملخص المقالة :
هدف پژوهش حاضر ارائه الگوی خط مشیگذاری در آموزش معماری با تحلیلی از تیموُرک (TW) در ساخت ماکت دانشجویان معماری است. مطالعه و بررسی تیموُرک در آموزش معماری و یافتن روش های متناسب آموزش مبتنی بر آن است. این تحقیق به عنوان زیربنای تحقیقات آتی در نظر گرفته میشود. پیشنهاد برگزاری کارگاههای مورد نیاز قابلیت بررسی عملی اهداف امکان پذیر است. روش پژوهش بر حسب هدف کاربردی است و بر اساس نحوه گردآوری داده ها، توصیفی و از نوع بررسی موردی میباشد. ابتدا پیشینه تحقیق در زمینههای خطمشیگذاری در آموزش عالی، تیموُرک و آموزش معماری بررسی و موارد تأثیرگذار بر هر یک ارزیابی گردید و سپس با بررسی جامعه آماری دانشجویان کارگاه آموزشی و استودیو طراحی معماری دانشگاه آنهالت در شهر دسائو آلمان وابسته به موسسه باهاوس نسبت به تحلیل یافتهها اقدام گردید. این پژوهش نشان میدهد که تیموُرک و کار عملی مناسبترین روش آموزش معماری به حساب میآیند و بر اساس مدل رضایتبخش بایستی در آموزش عالی خط مشیگذاری شود. یادگیری از این طریق در ارتقاء عملکرد معماران آینده تاثیر بهسزایی دارد. به نظر میرسد نیاز واضحی به ادغام یادگیری عملی و این مهارتها در برنامههای درسی طراحی وجود دارد و پیشنهاد میشود مدل سنجش ارزیابی آموزش مهارتهای تیموُرک تهیه شود. نیاز به استراتژیهای ارزیابی، توضیح ارزش تیموُرک و کار گروهی، آموزش دانش نظری مهارتهای اساسی تیموُرک، ارایه تفاوت تیم و گروه و ویژگیهای یک تیم موثر وجود دارد. همچنین استفاده از ابزارهای بهروز ارتباطی و نرمافزارهای تخصصی در بالابردن سرعت دستیابی به اهداف آموزشی تاثیر به سزایی دارد.