اثربخشی آموزش مدیریت رفتار بر تنیدگی والدینی مادران کودکان درخودمانده
الموضوعات :
کارینه طهماسیان
1
(استادیار پژوهشکده خانواده دانگاه شهید بهشتی)
راضیه خرم‌آبادی
2
(عضو هئیت علمی دانشگاه خلیج فارس بوشهر)
نرگس چیمه
3
(استادیار پژوهشکده خانواده دانشگاه شهید بهشتی)
الکلمات المفتاحية: آموزش والدین, تنیدگی والدینی, کودکان درخودمانده, مدیریت رفتار,
ملخص المقالة :
هدف پژوهش حاضر تعیین میزان اثربخشی برنامة آموزش مدیریت رفتاری والدین درکاهش تنیدگی والدینی مادران کودکان درخودمانده بود. براساس یک طرح شبه‌تجربی، 30 مادر کودک درخودمانده انتخاب و در دو گروه آزمایش و گواه قرار داده شدند. گروه¬ها از نظر سن و جنس کودک، و سن و تحصیلات مادر همتا شدند. پرسشنامة¬ تنیدگی والدینی (آبیدین، 1990) در پیشآزمون، پسآزمون و پیگیری به دو گروه داده شد.‘گروه آزمایش، به مدت شش هفته (هر هفته یک جلسة دو ساعته) در جلسههای آموزش والدین شرکت کردند و گروه گواه مداخلهای دریافت نکرد. یافتههای تحلیل واریانس با استفاده از اندازه¬های مکرر نشان دادند که این برنامه برکاهش تنیدگی والدینی اثر دارد و به افزایش توانایی مقابله با تنیدگی والدینی منجر میشود. استلزامهای بالینی برای پیشگیری و درمان تنیدگی والدینی در مادران کودکان درخودمانده مورد بحث قرار گرفتند.
