ارزیابی تاثیرات راهبردی نشست نقب بر پیمان ابراهیم
الموضوعات :
اکبر اشرفی
1
,
پوریا آقاجانی
2
,
محمد توحیدفام
3
,
رضا جلالی
4
1 - دانشیار گروه علوم سیاسی، دانشکده علوم سیاسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی، تهران، ایران.
2 - دانشجوی دکتری علوم سیاسی گرایش مسائل ایران، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
3 - استاد گروه علوم سیاسی-اندیشه سیاسی و مسایل ایران،واحد تهران مرکزی،دانشگاه آزاد اسلامی،تهران ،ایران.
4 - استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی دانشکده علوم سیاسی
الکلمات المفتاحية: جمهوری اسلامی ایران, غرب آسیا, پیمان ابراهیم, اعراب و اسرائیل, نشست نقب,
ملخص المقالة :
پیمان ابراهیم با هدف عادی سازی روابط دولت های عربی با اسرائیل و به ابتکار دونالد ترامپ رئیس جمهور پیشین ایالات متحده آمریکا و به منظور مهار راهبردهای جمهوری اسلامی ایران منعقد شد. مجاورت جغرافیایی جمهوری اسلامی با کشورهای عربی و اسرائیل در هندسه ژئوپلیتیک غرب آسیا،توان و قدرت نظامی جمهوری اسلامی ایران از عوامل امضای پیمان ابراهیم محسوب می‌شود. ضرورت تقویت وتحکیم پیمان ابراهیم زمینه ای را فراهم کرد که وزیران خارجه چهار کشور مصر، امارات، بحرین و مغرب در نقب در جنوب فلسطین اشغالی گردهم آیند. این نشست به منظور تحکیم و قوام این پیمان،حل اختلافات میان اعضا و همچنین تفاهم برای نیل به بیانیه مشترک بابت چگونگی رفتارهای منطقه ای جمهوری اسلامی ایران و جلوگیری از نفوذ جمهوری اسلامی فراهم شده است.در این مقاله تلاش بر آن است که ضمن تشریح رهیافت نظری در الگوی موازنه تهدید، زمینه ها و عوامل و همچنین اهداف نشست نقب، تاثیرات راهبردی نشست نقب بر پیمان ابراهیم مورد ارزیابی قرار گیرد. لذا پرسش اصلی عبارت است از این که: نشست نقب چه تاثیری از منظر راهبردی بر پیمان ابراهیم داشته است؟ داده ها و نتایج پژوهش نشان می دهند که نشست نقب از منظر راهبردی به دنبال قوام و تحکیم پیمان ابراهیم و بازتعریف نظم جدید دولت های عربی و اسرائیل در مقابله با جمهوری اسلامی ایران در منطقه پر آشوب غرب آسیا است.این پژوهش از روش تحقیق توصیفی تحلیلی بهره گرفته و الگوی نظری موازنه تهدید را به مثابه چارچوب نظری خود انتخاب کرده است.
_||_
