ارائه مدلی برای ارتقای کیفیت زندگی اعضای هیات علمی شاهد و ایثارگردانشگاه آزاد اسلامی

الموضوعات :

مریم رضایی ¹ (دانشجوی دکتری مدیریت آموزش عالی دانشکده مدیریت و اقتصاد ،واحد علوم تحقیقات،دانشگاه آزاد اسلامی تهران، ایران)
کامران محمدخانی ² (دانشیار دانشکده مدیریت و اقتصاد واحد علوم تحقیقات،دانشگاه آزاد اسلامی ، تهران، ایران، مسئول مکاتبات)
پریوش جعفری ³ (دانشیار دانشکده مدیریت و اقتصاد دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی ،تهران، ایران)
نادرقلی قورچیان ⁴ (استاد دانشکده مدیریت و اقتصاد واحد علوم تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی ،تهران، ایران)

تاريخ الإرسال : 06 السبت , ربيع الثاني, 1442 تاريخ التأكيد : 05 الأحد , جمادى الأولى, 1442 تاريخ الإصدار : 06 السبت , ربيع الثاني, 1442

الکلمات المفتاحية: کیفیت زندگی, اعضای هیات علمی, ارتقاء, شاهد و ایثارگر,

ملخص المقالة :

چکیده بهره‌مندی از نیروی انسانی کارآمد مستلزم آن است که کارکنان از لحاظ زندگی در وضعیت مطلوبی قرار داشته باشند. اساتید ایثارگر یکی از گروه‌های اجتماعی است که کیفیت زندگی آنان مدنظر سیاست‌گذاران سلامت بوده است. هدف کلی پژوهش حاضر، ارائه مدلی برای ارتقای کیفیت زندگی اعضای هیات علمی شاهد و ایثارگر دانشگاه آزاد اسلامی می باشد. روش پژوهش حاضر از نظر نحوه انجام، جزء پژوهش‌های آمیخته محسوب می‌شود. همچنین، از نظر هدف کاربردی بوده است. جامعه آماری پژوهش، اعضای هیات علمی ایثارگر دانشگاه آزاد اسلامی که از بین آن ها 276 نفر به عنوان حجم نمونه تعیین شده است .داده های کیفی با کمک مصاحبه ساختارمند و داده های کمّی با استفاده از پرسشنامه به دست آمده است. و برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه استاندار و محقق ساخته استفاده شده است.. در بخش کمی، پس از گردآوری داده ها با استفاده از شاخص های آمار توصیفی(میانگین، انحراف معیار و ...) و آمار استنباطی(t تک نمونه ای، کای اسکوئر، رگرسیون چند متغیره، همبستگی پیرسون، تحلیل مسیر) از طریق نرم افزار Spss و Amos تجزیه و تحلیل شده است. بر اساس نتابج تحقیق، همبستگی های مثبت و معناداری بین متغیرهای وجود دارد. بالاترین همبستگی بین دو متغیر "کیفیت زندگی" و "عوامل سازمانی-شغلی" با مقدار 585/0 و کمترین همبستگی بین دو متغیر "عوامل فردی" و "کیفیت زندگی " با مقدار 103/0 می‌باشد. بر اساس ضریب تبیین شده رگرسیونی، تقریباً 6/45 درصد واریانس متغیر کیفیت زندگی، فقط از طریق سه متغیر عوامل اجتماعی، سازمانی و فردی تبیین می‎شود. ضریب تحلیل مسیر برای تأثیر عوامل فردی بر کیفیت زندگی 361/0، عوامل شغلی- سازمانی 614/0 و عوامل اجتماعی 516/0 می‌باشد. متغیر عوامل فردی علاوه بر اثر مستقیم، به صورت غیرمستقیم با ضریب (324/0β=) با واسطه متغیر عوامل اجتماعی و با ضریب (416/0β=) با واسطه متغیر عوامل شغلی- سازمانی بر کیفیت زندگی تأثیر افزاینده دارد.