تأثیر قارچ میکوریزا بر خصوصیات مرفولوژیک و محتوای عناصر غذایی جو در سطوح مختلف شوری
الموضوعات : بوم شناسی گیاهان زراعی
مجتبی یوسفی‏ راد
1
,
قربان نورمحمدی
2
,
محمدرضا اردکانی
3
,
اسلام مجیدی هروان
4
,
سیدجواد میرهادی
5
1 - دانشجوی دکتری زراعت دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران.
2 - عضو هیأت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران.
3 - عضو هیأت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج.
4 - عضو هیأت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران.
5 - عضو هیأت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران.
الکلمات المفتاحية: تنش شوری, تحمل, جو, قارچ میکوریزا, خصوصیات مرفولوژیکی, محتوای عناصر غذایی,
ملخص المقالة :
قارچ میکوریزا تحمل گیاهان به تنش ها را افزایش می دهد. به منظور بررسی تأثیر قارچ میکوریزا در محیط های شور و بدون شوری بر روی خصوصیات مرفولوژیکی و محتوای عناصر غذایی جو رقم کارون در کویر، آزمایشی گلخانه ای به صورت فاکتوریل با دو فاکتور در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در گلخانه مزرعه تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساوه در سال 1386- 1385 انجام شد. فاکتور اول در دو سطح شامل استفاده و عدم استفاده از قارچ میکوریزای سویه Glomus intraradices بود و فاکتور دوم سطوح شوری بودند. رقم جو در گلدانهای پنج کیلویی در شوری 6/0 ، 8 و 13 دسی زیمنس رشد داده شدند. شوری سبب کاهش وزن خشک ریشه و اندام های هوایی ،وزن تر ، ارتفاع ، طول سنبله ، تعداد پنجه و تعداد برگ در بوته ها شد، ولی بر تعداد برگ ساقه اصلی بیتأثیر بود. تلقیح میکوریزایی کلیه صفات به جز تعداد برگ در ساقه اصلی را هم در شرایط شور و هم در تیمار شاهد به طور معنی داری افزایش داد. میکوریزا سبب افزایش شاخص تحمل جو شده و این بهبود در شرایط شوری بالا مشهودتر بوده و در مجموع گیاهان در محیط شور وابستگی میکوریزایی بالاتری را نشان دادند. بوته های تلقیح شده با میکوریزا دارای محتوای عناصر غذایی بیشتری در کلیه شرایط نسبت به گیاهان تلقیح نشده بودند. این محتوای عناصر غذایی بیشتر می تواند یکی از دلایل افزایش مقاومت به تنش گیاهان میکوریزایی شده نسبت به گیاهان میکوریزایی نشده باشد.
1- برین، م.، علی اصغرزاده، ن.، صمدی، ع. 1385. اثر شوری حاصل از کلرید سدیم و مخلوط املاح بر غلظت پرولین و برخی شاخصهای رشد گوجهفرنگی در همزیستی با قارچ میکوریز آربسکولار. مجله علوم کشاورزی ایران، جلد 37، شماره1. ص. 147-139.
2- کافی، م. ع. و مهدوی دامغانی، م. 1381. مکانیسمهای مقاومت گیاهان به تنشهای محیطی. انتشارات دانشگاه فردوسی مشهد، 467 ص.
3- ملکوتی، م. ج . 1378. کشاورزی پایدار و افزایش عملکرد با بهینهسازی مصرف کود در ایران. نشر آموزش کشاورزی (دفتر خدمات و تکنولوژی آموزش)، 460 ص.
4- هانی، ع. 1381. بررسی اثر مشخصات مرفولوژیکی ریشه گیاه شبدر و سطوح فسفر بر شدت تمایل میکوریزایی گیاه، جذب فسفر و رشد گیاه کلنی شده با قارچ VAM. پایاننامه کارشناسی ارشد دانشگاه چمران اهواز، 109 صفحه.
5- همایی، م. 1381. واکنش گیاهان به شوری. کمیته ملی آبیاری و زهکشی ایران، 120 ص.
6- یوسفیراد، م. 1376. اثرات شوری بر محتوای نیتروژن گیاه در مراحل مختلف رشد گندم. پایاننامه کارشناسی ارشد، دانشگاه تهران، 160 ص.
_||_