امکان سنجی تصفیه فاضلاب کارخانه‌های عرقیجات و گلاب‌گیری و انتخاب روش مناسب (مطالعه موردی شرکت شهرک‏های صنعتی کاشان)

الموضوعات :

فرزانه قادری نسب ¹ , مهسا صحافی پور ² , مژگان میرزایی ³

1 - دکتری علوم و مهندسی آب، کارشناس منابع آب، شرکت سهامی آب منطقه¬ای کرمان، کرمان، ایران.
2 - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی محیط زیست، موسسه آموزش عالی دانش‏پژوهان پیشرو، اصفهان، ایران.
3 - هیات علمی موسسه آموزش عالی دانش‏پژوهان پیشرو، اصفهان، ایران.

تاريخ الإرسال : 30 الجمعة , جمادى الثانية, 1445 تاريخ التأكيد : 10 الأحد , ذو الحجة, 1445 تاريخ الإصدار : 08 الأحد , محرم, 1446

الکلمات المفتاحية: تصفیه فاضلاب, گلاب¬گیری, انعقاد, تصفیه بی¬هوازی, ازن¬زنی, اکسیداسیون پیشرفته ,

ملخص المقالة :

در فرایند گلاب‏گیری و تولید عرقیجات گیاهی، مقدار زیادی پساب تولید می‏شود. در این مطالعه تصفیه‌ فاضلاب کارخانه‌های عرقیجات و گلاب‌گیری شرکت شهرک‏های صنعتی برزک، استان اصفهان مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور ضمن بازدید میدانی و جمع¬آوری نمونه‏‏‏های فاضلاب و تجزیه و تحلیل داده‏های حاصل از آن آنالیزهای لازم انجام شد. در مرحله بررسی حذف مواد معلق با استفاده از صافی پارچه‏ای، منعقد‌کننده¬های آلوم (Al2(SO4)3)، کلروفریک (FeCl3) و پلی‌آلومینیوم کلراید (PAC) بررسی شدند. در مرحله بررسی حذف مواد آلی محلول، استفاده از فرات 6 یا فرات پتاسیم (FeK2O4)، تجربیات سایر محققان و ازن مورد بررسی قرار گرفت. در ادامه ازن‌زنی و استفاده هم‌زمان از ازن و UV، بررسی و آنالیز گردید و پایلوت مربوط ساخته شد. مشخصات کیفی فاضلاب عرقیجات مختلف و گلاب‌گیری نشان داد که COD فاضلاب‌های مختلف بین 13000 تا 35000 متغیر می‌باشد. بیشترین حجم فاضلاب تولیدی در زمان گلاب‌گیری بوده و از لحاظ بار آلودگی نیز بیشترین COD را دارد. بررسی حذف مواد آلی با استفاده از صافی پارچه‏ای نشان داد گرچه استفاده از صافی پارچه‏ای مقدار COD فاضلاب از 31065 (نمونه خام) به 28010 رسانده است اما رضایت بخش نمی‏باشد. در نتیجه مطالعه مشخص شد منعقد‌کننده‏های آلوم (Al2(SO4)3) و کلروفریک (FeCl3) برای حذف ذرات معلق فاضلاب صنایع گلابگیری و عرقیجات (با توجه عدم تشکیل لخته بیولوژیکی در همه pHهای مورد بررسی) علمکرد نامناسبی دارند، اما استفاده از منعقد‌کننده پلی‌الکترولیت می‌تواند ذرات معلق موجود در فاضلاب گلاب‌گیری را به خوبی به لخته قابل ته‌نشین تبدیل نماید و COD را به مقدار بیش از 70 درصد کاهش دهد. در این مطالعه بهترین ته‌نشینی در pH معادل 11 و بیشترین درصد حذف COD در pH معادل 9 رخ داد. همچنین نتایج سایر آنالیزها نشان داد در فرایند انعقاد و لخته‌سازی حدود 50 درصد مواد آلی حذف می‌گردد و مابقی آن را می‌توان طی فرایند اکسیداسیون پیشرفته (ازن + UV) طی زمان ماند مناسب حذف نمود. در حجم‏های زیاد فاضلاب، با روش تصفیه بی¬هوازی، ازن¬زنی خروجی تصفیه¬خانه و فیلتراسیون، تصفیه فاضلاب در حد استاندارد می¬شود. لذا این روش به عنوان روش مناسب تصفیه فاضلاب کارخانه‌های عرقیجات و گلاب‌گیری برزک معرفی شد.

المصادر:

Babuponnusami, A., Sinha, S., Ashokan, H., Paul, M. V., Hariharan, S. P., Arun, J., & Pugazhendhi, A. (2023). Advanced oxidation process (AOP) combined biological process for wastewater treatment: A review on advancements, feasibility and practicability of combined techniques. Environmental Research, 116944 https://doi.org/10.1016/j.envres.2023.116944
Jiménez, A. M., Borja, R., & Martın, A. (2003). Aerobic-anaerobic biodegradation of beet molasses alcoholic fermentation wastewater. Process Biochemistry, 38(9), 1275-1284. https://doi.org/10.1016/S0032-9592(02)00325-4
Kastali, M., Mouhir, L., Chatoui, M., Souabi, S., & Anouzla, A. (2021). Removal of turbidity and sludge production from industrial process wastewater treatment by a rejection of steel rich in FeCl3 (SIWW). Biointerface Research in Applied Chemistry, 11(5), 13359-13376. https://doi.org/10.33263/BRIAC115.1335913376
Lata, K., Kansal, A., Balakrishnan, M., Rajeshwari, K. V., & Kishore, V. V. N. (2002). Assessment of biomethanation potential of selected industrial organic effluents in India. Resources, Conservation and Recycling, 35(3), 147-161. https://doi.org/10.1016/S0921-3449(01)00112-4
Liu, Y., & Tay, J. H. (2004). State of the art of bio granulation technology for wastewater treatment. Biotechnology Advances, 22(7), 533-563. https://doi.org/10.1016/j.biotechadv.2004.05.001
Mao, C., Feng, Y., Wang, X., & Ren, G. (2015). Review on research achievements of biogas from anaerobic digestion. Renewable and Sustainable Energy Reviews, 45, 540-555. https://doi.org/10.1016/j.rser.2015.02.032
Meena, M., Yadav, G., Sonigra, P., & Shah, M. P. (2022). A comprehensive review on application of bioreactor for industrial wastewater treatment. Letters in Applied Microbiology, 74(2), 131-158. https://doi.org/10.1111/lam.13557
Phan, L. T., Schaar, H., Saracevic, E., Krampe, J., & Kreuzinger, N. (2022). Effect of ozonation on the biodegradability of urban wastewater treatment plant effluent. Science of the Total Environment, 812, 152466. https://doi.org/10.1016/j.scitotenv.2021.152466
Rahimi, E., Shahamat, Y. D., Kamarehei, B., Zafarzadeh, A., & Khani, M. R. (2018). Rapid decolorization and mineralization of molasses by catalytic ozonation process with a nanocomposite from fermentation industry wastewater. International Journal of Environmental Science and Technology, 15, 1941-1948. https://doi.org/10.1007/s13762-017-1515-8
Sonune, A., & Ghate, R. (2004). Developments in wastewater treatment methods. Desalination, 167, 55-63. https://doi.org/10.1016/j.desal.2004.06.113
Yanqoritha, N., & Kuswandi, K. (2023). Effect of trace metal Fecl3 on biogas production in industrial wastewater treatment with high organic load. International Journal of Mechanical Engineering Technologies and Applications, 4(1), 22-30. https://doi.org/10.21776/MECHTA.2023.004.01.3