مدیریت نوآوری دوسوتوان در صنعت هواپیمائی بر پایه آینده نگاری باز و ظرفیت جذب
الموضوعات :
رسول رضائی
1
,
حسام زندحسامی
2
1 - گروه مدیریت صنعتی، واحد قزوین، دانشگاه آزاد اسلامی، قزوین، ایران
2 - گروه مدیریت صنعتی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
الکلمات المفتاحية: آینده نگاری باز, ظرفیت جذب بالقوه, ظرفیت جذب تحقق یافته, نوآوری تدریجی, نوآوری جهشی, ,
ملخص المقالة :
زمینه: دوسوتوانی نوآوری به توانایی انجام توأمان دو فعالیت نوآورانه اشاره دارد که متأثر از پویش نظام مند محیط کسب و کار و بهره‌مندی از ظرفیت جذب و دانش فرا سازمانی است. هدف: پژوهش حاضر به دنبال طراحی یک مدل ساختاریافته برای مدیریت نوآوری دوسوتوان در صنعت هواپیمائی و مبتنی بر اقدامات آینده نگاری باز و تحلیل نقش ظرفیت جذب بالقوه و تحقق یافته است. روش ها: پژوهش تحت پارادایم فرا اثبات‌گرا و با رویکرد کمّی انجام شده و راهبرد آن توصیفی- همبستگی و از نوع پیمایش مقطعی است. داده ها با نظر سنجی از 229 نفر از مدیران بخش‌های تحقیق و توسعه شرکت‌های فعال در صنعت هواپیمائی و متکی بر پرسشنامه ساختاریافته و با 30 سوال بسته گردآوری شد. برای اعتبارسنجی مدل، از تکنیک تحلیل عاملی تائیدی و بهره گرفتن از نرم افزار لیزرل و برای آزمون روابط بین متغیرها از رگرسیون سلسله مراتبی استفاده شد. یافته ها: آینده نگاری باز بر نوآوری تدریجی و نوآوری جهشی اثر مثبتی دارد. ظرفیت جذب تحقق یافته، رابطه بین آینده نگاری باز و نوآوری جهشی را تقویت می‌کند؛ در حالی که این اثر برای نوآوری تدریجی معنادار نیست. ظرفیت جذب بالقوه نقش تعدیل‌گر مثبت در رابطه بین آینده نگاری باز و نوآوری تدریجی دارد؛ در حالی که این اثر برای نوآوری جهشی معنادار نیست. نتیجه گیری: آینده نگاری باز رویکردی جدید و مبتنی بر ظرفیت جذب دانش است که می‌تواند موجب ارتقاء عملکرد نوآوری‌های تدریجی و جهشی شود و شرکت‌ها را در شکل بخشیدن به آینده و توسعه صنعت هواپیمائی کمک کند.
