کلید واژه‌ی «شب» در اشعار نیما

الموضوعات :

محمدکاظم حق‌شناس ¹ (مدرس زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه علوم پزشکی بوشهر- ایران)

تاريخ الإرسال : 22 الخميس , شوال, 1434 تاريخ التأكيد : 09 الخميس , صفر, 1435 تاريخ الإصدار : 20 الثلاثاء , ربيع الأول, 1435

الکلمات المفتاحية: استبداد, Nima, شعر نیمایی, poem, نیما, شب تاریک, روزگار, وصف طبیعت, Night, dark, autarchy,

ملخص المقالة :

ما در این پژوهش در پی آنیم که جایگاه، اهمیّت، نحوه‌ی کاربرد و مظاهر شب را از نگاه نیما، پدر شعر نو فارسی، بررسی کنیم. نگارنده پس از مطالعه و تحقیق در شرح حال و آثار این شاعر بزرگ معاصر، به نکات ریز و دقایق باریک فراوانی دست پیدا کرد. نیما در اجرای تغییرات شعر نو فارسی و ارائه‌ی راه و شیوه‌ی تازه، در صورت و معنا موفق بود. او با نگاه به عناصر و پدیده‌های اطراف خود مثل جنگل، کوه، شب، دریا، درخت و ... به درون آن‌ها نفوذ می‌کرد و با آن‌‌ها یکی می‌شد. نگاه او به رخدادهای طبیعت، حتی به شب و روز متفاوت بود. نگاهی به آمار حاصل از این پژوهش در اشعار نیما گواه این مدعاست که در میان تمام شعرای معاصر، از نظر توجه به شب و مظاهر آن، جایگاه نیما از همه برتر و بالاتر است، و بیانگر این معنا که شب در تمام اشعار دوران زندگی نیما به طور مستمر حضور دارد ولی هر چه به سال‌های آخر عمر، نزدیک‌تر می‌شود و تجربه‌ی بیشتری پیدا می‌کند نوع شب و مفهوم و رنگ سیاهی آن با گذشته تفاوت دارد. وصف طبیعت، وصف شب، شبی که شاعر با آن یکی شده، از خود و از حالات خویشتن خوش می‌گوید در حوزه‌ی ادبیات غنایی است.