تأثیر تمرین هوازی و عصاره اتانولی دانه خرفه بر نشانگرهای استرس اکسیداتیو و آسیب DNA در بافت ریه موشهای صحرایی مسموم با پراکسیدهیدروژن
الموضوعات : مجله پلاسما و نشانگرهای زیستیشیوا بهرام وش شمس 1 , پروین فرزانگی 2 , محمدعلی آذربایجانی 3
1 - گروه فیزیولوژی ورزشی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
2 - دانشیار، گروه فیزیولوژی ورزشی، واحد ساری، دانشگاه آزاد اسلامی، ساری، ایران
3 - استاد گروه فیزیولوژی ورزشی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
الکلمات المفتاحية: تمرین هوازی, استرس اکسیداتیو, ریه, دانه خرفه, آسیب DNA,
ملخص المقالة :
زمینه و هدف: ریه از بافت های مهم بدن است که دائماً در تماس با بالاترین فشار اکسیژن و آلودگی هوا قرار دارد که به دلیل ظرفیت کم آنزیم های آنتی اکسیدان، این بافت به تولید رادیکال آزاد بسیار حساس است. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثرات ورزش هوازی و عصاره اتانولی دانه خرفه بر سطوح ATP، MGMT، مالون دیآلدئید (MDA) و تعادل پرواکسیدانی-آنتیاکسیدانی (PAB) در بافت ریه موشهای صحرایی مسموم شده با پراکسید هیدروژن بود. مواد و روش ها : در این کارآزمایی تجربی، 72 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به طور تصادفی به 9 گروه تقسیم شدند: کنترل سالم، کنترل+H2O2، ورزش هوازی+ H2O2، ورزش هوازی و 50 میلی گرم بر کیلوگرم عصاره خرفه+ H2O2، ورزش هوازی و 200 میلی گرم بر کیلوگرم عصاره خرفه+ H2O2، ورزش هوازی و 400 میلی گرم بر کیلوگرم عصاره خرفه+ H2O2، 50 میلی گرم بر کیلوگرم عصاره خرفه+ H2O2، 200 میلی گرم بر کیلوگرم عصاره ه خرفه+ H2O2و 400 میلی گرم بر کیلوگرم عصاره دانه خرفه+ H2O2. استرس اکسیداتیو با تزریق داخل صفاقی 1 mmol/kg پراکسید هیدروژن سه بار در هفته به مدت هشت هفته القا شد. تمرین هوازی سه جلسه در هفته به مدت هشت هفته انجام شد و عصاره دانه خرفه به صورت روزانه در دوزهای ذکر شده به صورت داخل صفاقی تزریق شد. نتایج : تمرین هوازی و عصاره دانه خرفه به تنهایی یا ترکیبی باعث افزایش معنیدار ATP، MGMT و کاهش معنیدار سطوح MDA و PAB در بافت ریه موشهای در معرض پراکسید هیدروژن شد (P<0.05). هم چنین اثر عصاره دانه خرفه وابسته به دوز بود. نتیجه گیری: به نظر می رسد تمرین هوازی همراه با مصرف بذر خرفه هر کدام به تنهایی و به طور ترکیبی دارای اثرات تعاملی در کاهش استرس اکسیداتیو، ترمیم DNA و بهبود عملکرد میتوکندریایی در بافت ریه موش های صحرایی مسموم شده با H2O2 می باشند.
_||_