ارزیابی ارتباط تاب‌آوری با خطرپذیری در مواجهه با مخاطرات طبیعی با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی و مدل تحلیلی دیمیتل و تحلیل شبکه‌ای ANP(مطالعه موردی:شهر بندرعباس)
الموضوعات :
وحید سهرابی
1
(دانشجوی دکتری گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری،دانشگاه آزاد اسلامی لارستان،ایران)
محمدابراهیم عفیفی
2
(استادیار داشگاه آزاد اسلامی واحد لارستان)
مرضیه موغلی
3
(دانشیار گروه جغرافیا، واحد لارستان، دانشگاه آزاد اسلامی، لارستان، ایران؛)
الکلمات المفتاحية: تاب‌آوری, مخاطرات, خطرپذیری, شهر بندرعباس.,
ملخص المقالة :
مقدمه: امروزه بروز مخاطرات طبیعی و ایجاد خسارات و تلفات ناشی از این مخاطرات در نقاط مختلف جهان موجب گردیده تا ایمن‌تر نمودن شهرها و نقاط شهری، به یک چالش درازمدت اما دست‌یافتنی تبدیل شود. تاب‌آور ساختن شهرها در ابعاد مختلف، راهی مناسب و کارا در جهت تقویت ساختار شهر برای مقابله با بحران‌ها و مخاطرات طبیعی و غیرطبیعی است. براین‌اساس این هدف از این پژوهش بررسی رابطه تاب‌آوری شهر بندرعباس با وضعیت خطرپذیری در برابر سوانح طبیعی می‌باشد. روش کار: روش تحقیق از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش بررسی توصیفی - تحلیلی، روش گردآوری اطلاعات به‌صورت اسنادی (کتابخانه‌ای) و میدانی (مصاحبه و پرسش‌نامه) و جهت تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از سیستم اطلاعات جغرافیایی و مدل تحلیلی دیمیتل و تحلیل شبکه‌ای ANP استفاده می‌گردد. متغیرهای مورد بررسی در جهت تبیین تاب‌آوری شهر بندرعباس به شرح وضعیت فضاهای باز، کاربری‌های ناسازگار، زمین (بستر)، مقاومت ساختمان، دسترسی، مالکیت، تراکم هستند که در پارادایم ارائه شده مورد واکاوی قرار می‌گیرند. پس از جمع‌آوری امتیازات و حاصل‌ضرب امتیازات در ضرایب به‌دست‌آمده، از فرایندهای آماری به مدل تاب‌آوری شهری اقدام به اندازه‌گیری نهایی میزان تاب‌آوری شهری در بندرعباس شده است، نتایج: نتایج نشان می‌دهد، مقدار آن 44398/5 محاسبه گردیده که نشان‌دهنده که نیاز مبرم به تدوین برنامه‌ها و ساختار اصلاحی برای افزایش سطح تاب‌آوری در این منطقه شهری را دارا هستند.
