پیمان آب و هوایی پاریس و کشورهای جنوب
الموضوعات : فصلنامه مطالعات سیاسیاحمد ساعی 1 , عبدالمجید سیفی 2 , مریم خالقی نژاد 3
1 - دانشیار علوم سیاسی دانشگاه تهران، تهران، ایران
2 - استادیار علوم سیاسی دانشگاه ایت الله العظمی بروجردی(ره)، بروجرد، ایران
3 - دانشجوی دکتری علوم سیاسی، باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
الکلمات المفتاحية: کشورهای جنوب, پیمان پاریس, اب و هوا,
ملخص المقالة :
درحال حاضر بیش از 500 توافقنامه های بین المللی، منطقه ای، دوجانبه و چند جانبه محیط زیستی وجود دارد که به طور دائمی درحال تکامل بوده و بر شمار آنها افزوده می شود. در حوزه امنیتی مساله محیط زیست به طور قابل اجتنابی تحت تاثیر جهانی شدن و خطرات ناشی از این پیشرفت ها است که کشورهای شمال و جنوب را در قالب عقد توافق نامه ها و عهدنامه های مختلف به مقابله با این تهدیدات برانگیخته است. اگر چه اغاز این توافقنامه های زیست محیطی به اواخر قرن 19 مربوط است اما اکنون جامع ترین انها توافقنامه آب و هوایی پاریس است. پیمان پاریس با دارا بودن مفاد چندگانه خود باعث محدود و متعهد نمودن کشورها در افزایش تکنولوژی و یا استفاده از منابع می شود. این درحالیست که کشورهای جنوب که عضو این توافقنامه هستند لزوم اقدامی همه گانی را برای مقابله با مخاطرات زیست محیطی درک کرده اند سوالی که باقی می ماند آن است که اجرایی شدن پیمان آب و هوایی پاریس چه تاثیری را بر کشورهای جنوب دارد؟ به نظر می رسد عملی شدن این پیمان به طور بارزی تاثیراتی عمیق را در روند رشد و توسعه پایدار آنها برجای می گذارد.
_||_
