ارزیابی تأثیر شرایط استخراج و نگهداری بر خواص آنتی میکروبی و میزان مهارکنندگی آنزیم‌های آلفا آمیلاز و آلفاگلوکوزیداز توسط عصاره آبی ترشک شبدری
الموضوعات :
مونا شریفی سلطانی
1
,
حسین میرسعیدقاضی
2
,
مصطفی سلطانی
3
,
گیتی کریم
4
1 - دانشجو دکتری تخصصی، گروه علوم و مهندسی صنایع غذایی، دانشکده داروسازی، علوم پزشکی تهران، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
2 - دانشیار، گروه فناوری صنایع غذایی، دانشکده فناوری کشاورزی، دانشکدگان کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه تهران، پاکدشت، ایران
3 - استادیار، گروه علوم و مهندسی صنایع غذایی، دانشکده داروسازی، علوم پزشکی تهران، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
4 - استاد، گروه بهداشت مواد غذایی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
الکلمات المفتاحية: آلفاآمیلاز, آلفاگلوکوزیداز, حداقل غلظت مهارکنندگی, حداقل غلظت باکتری‌کشی, ترشک شبدری,
ملخص المقالة :
افزایش روزافزون بیماری‌های مزمن ازجمله دیابت و همچنین افزایش مقاومت باکتری‌ها به آنتی‌بیوتیک‌ها، الزام بررسی و یافتن منابع جدید حاوی ترکیبات ضدمیکروبی و ضددیابتی را ایجاب می‌کند. در این مطالعه، عصاره‌ی آبی گیاه ترشک شبدری به دو روش اولتراسوند و ماسراسیون تهیه گردید و تحت شرایط یخچالی و انجمادی، به دو شکل پوره و عصاره نگهداری شد. بررسی خواص مهارکنندگی از فعالیت آنزیم‌های آلفاآمیلاز و آلفاگلوکوزیداز نمونه‌های مختلف، و همچنین اثرات ضدمیکروبی عصاره‌ی آبی با دو روش میکرودایلوشن براث و انتشار در چاهک بر روی استافیلوکوکوس‌اورئوس و اشریشیاکلی، انجام گرفت. بیشترین خاصیت ممانعت کنندگی عصاره‌ی آبی ترشک شبدری در عصاره‌ی به‌دست‌آمده به روش اولتراسوند در روز صفر مشاهده گردید. تأثیر زمان نگهداری بر روی half-maximal inhibitory concentration (IC50) نمونه‌ها معنی‌دار شد و رابطه معکوس بین زمان نگهداری و مهارکنندگی آنزیم مشاهده گردید. نتایج این مطالعه نشان داد که قدرت مهارکنندگی از فعالیت آنزیم توسط عصاره ترشک شبدری رابطه مستقیم با حضور ترکیبات آنتی‌اکسیدانی در این گیاه دارد. همچنین عصاره‌ی آبی گیاه ترشک شبدری بر روی مهار رشد باکتری‌های گرم مثبت و منفی مورداستفاده در این مطالعه تأثیر مثبت داشت. بیشترین قطر هاله عدم رشد در استافیلوکوکوس‌اورئوس (20 میلی‌متر) مشاهده گردید. نتایج این مطالعه پتانسیل عصاره تازه استخراج شده‌ی گیاه ترشک شبدری به روش اولتراسوند را در ممانعت از رشد باکتری و مهار فعالیت آنزیم‌های آلفاآمیلاز و آلفاگلوکوزیداز نشان داد.
