بررسی عملکرد، وضعیت آنتی‌اکسیدانی، مورفولوژی و میکروبیولوژی ایلئوم و محتوای عناصر در کبد جوجه‌های گوشتی تغذیه شده با فرم آلی عناصر روی، مس، منگنز و آهن
محمد پورمصطفی
1
(
گروه آموزشی علوم دامی-دانشکده کشاورزی- دانشگاه ارومیه
)
محسن دانشیار
2
(
دانشیار گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران.
)
پرویز فرهومند
3
(
گروه علوم دامی دانشگاه ارومیه
)
سید علی میرقلنج
4
(
دانشیار گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران.
)
علی هاشمی
5
(
گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران.
)
الکلمات المفتاحية: جوجه‌های گوشتی, فرم آلی عناصر, عملکرد, مورفولوژی و میکروبیولوژی,
ملخص المقالة :
ترکیب جیره و به ویژه عناصرکم مصرف در خوراک، جهت افزایش بازده اقتصادی و سلامت طیور اهمیت ویژه‌ای پیدا کرده است. عناصر کم مصرف در جیره می‌توانند بر مصرف خوراک، عملکرد رشد و وضعیت سلامتی در پرندگان از طریق تنظیم فعالیت‌های آنزیمی، واکنش‌های اکسیداسیون-احیا و سایر عملکردهای بیوشیمیایی تأثیر بگذارند برای انجام این آزمایش از 360 قطعه جوجة گوشتی نر یک روزه سویه راس 308 در قالب طرح کاملا تصادفی با 6 تیمار و 6 تکرار از سن 1 تا 42 روزگی استفاده گردید. تیمارهای آزمایشی شامل 1. شاهد (جیره پایه)، 2. جیره شاهد به همراه 5میلی‌گرم مس-متیونین،20میلی‌گرم منگنز-متیونین و 5میلی-گرم آهن-متیونین (CuMnFe)، 3. جیره شاهد به همراه 40میلی‌گرم روی-متیونین، 20میلی‌گرم منگنز-متیونین، 5میلی‌گرم آهن-متیونین (ZnMnFe)، 4. جیره شاهد به همراه40 میلی‌گرم روی-متیونین، 5 میلی‌گرم مس-متیونین، 5 میلی‌گرم آهن-متیونین (ZnCuFe)، 5. جیره‌شاهد به همراه 40میلی‌گرم روی-متیونین، 5میلی‌گرم مس-متیونین، 20میلی‌گرم منگنز-متیونین (ZnCuMn)، و 6. جیره شاهد به همراه 40میلی‌گرم روی-متیونین، 5 میلی‌گرم مس-متیونین،20میلی‌گرم منگنز-متیونین، 5 میلی‌گرم آهن-متیونین (ZnCuMnFe) بودند. نتایج نشان داد که غلظت عناصر روی، مس و منگنز در کبد، پرندگان دریافت‌کننده تیمارهای ZnCuFe، CuMnFe، ZnCuMn، ZnCuMnFe نسبت به پرندگان تیمار شاهد افزایش معنی‌داری داشت. مصرف خوراک و افزایش وزن پرندگان تیمار ZnMnFe و ضریب تبدیل خوراک پرندگان تیمار CuMnFe نسبت به پرندگان بقیه تیمارها و تیمار شاهد وضعیت بهتر بود. در کل از لحاظ آماری به غیر از مقدار عناصر روی، مس و منگنز در کبد، هیچ یک از تیمارها تاثیر معنی‌داری بر عملکرد، خصوصیات لاشه، مورفولوژی و میکروبیولوژی روده و ظرفیت آنتی اکسیدانی ایجاد نکردند.
