اثر محلولپاشی محرکهای زیستی فسنوترن و هیومیفورته بر برخی صفات مورفوفیزیولوژیک و فیتوشیمیایی آویشن باغی (Thymus vulgaris L.) تحت تنش کمآبی
الهام دانائی
1
(
گروه علوم باغبانی، واحد گرمسار، دانشگاه آزاد اسلامی، گرمسار، ایران
)
وحید عبدوسی
2
(
گروه علوم باغی و زراعی، واحد علوم و تحقیقات تهران، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
)
الکلمات المفتاحية: پرولین, اسانس, شاخصهای رشد, آنتیاکسیدان کل, شرایط گلخانه,
ملخص المقالة :
تنش کمبود آب، یکی از مهمترین عوامل محیطی محدود کننده رشد و عملکرد گیاهان به ویژه در مناطق خشک و نیمهخشک میباشد. محرکهای زیستی، مواد بیولوژیکی هستند که موجب تحریک متابولیسم و فرآیندهای متابولیکی در جهت افزایش کارآیی گیاهان میشوند. به منظور بررسی اثر تنش کمآبی و محرکهای زیستی فسنوترن و هیومیفورته بر برخی صفات مورفوفیزیولوژیک و فیتوشیمیایی آویشن باغی (.Thymus vulgaris L)، آزمایشی بصورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملاً تصادفی با 12 تیمار و 3 تکرار در سال 1399 و در شرایط گلخانه انجام شد. بدین ترتیب که نشاهای حاصل از کشت بذر پس از گذشت دو هفته از انتقال به گلدان در معرض تیمارهای تنش کمآبی (25، 50، 75 و 100 درصد ظرفیت زراعی) قرارگرفتند. محلولپاشی گیاهان با فسنوترن و هیومیفورته (5 میلیلیتر) نیز سه مرتبه و هر 15 روز یکبار انجام شد. صفات مورد نظر 15 روز پس از اعمال آخرین تیمارها ارزیابی شدند. نتایج نشان داد که افزایش سطوح تنش کمآبی (25 و 50 درصد ظرفیت زراعی) موجب کاهش معنیدار شاخصهای رشد، محتوای کلروفیل، درصد آنتیاکسیدان کل و اسانس و افزایش میزان پرولین اندام هوایی گردید. برهمکنش خشکی و محرکهای زیستی فسنوترن و هیومیفورته با کاهش معنیدار تنش اکسیداتیو حاصل از کمآبی موجب بهبود صفات مورد ارزیابی بجز میزان پرولین گردید. بیشترین درصد اسانس (%34/2) در محلولپاشی با هیومیفورته و در ظرفیت زراعی 75 درصد بدست آمد. در مجموع محلولپاشی فسنوترن و هیومیفورته موجب کاهش اثرات منفی تنش کمآبی در گیاه آویشن باغی گردید.
_||_