هدف: پژوهش حاضر با هدف مقایسه اضطراب کرونا و سبک‌های مقابله‌ای در معلمان ورزشکار و غیرورزشکار انجام پذیرفت. روش پژوهش: طرح پژوهش حاضر توصیفی از نوع مقایسه¬ای بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه معلمان ورزشکار و غیر ورزشکار شهرهای املش و لنگرود در سال1400 می‌شد که از بین آن¬ها تعداد 270 نفر از طریق روش نمونه¬گیری در‌دسترس انتخاب شدند و در دو گروه 135 نفره ورزشکار(با سابقه تمرینی 3سال متوالی و حداقل 3جلسه تمرین در هفته) و غیر ورزشکار جای‌گرفتند. در این پژوهش از پرسشنامه‌های استاندارد اضطراب کرونا علی‌پور و همکاران و سبک‌های مقابله‌ای اندلر و پارکر استفاده شد که به صورت آنلاین در اختیار شرکت کنندگان قرار گرفت. درپژوهش حاضر از کجی و کشیدگی متغیرها برای بررسی نرمال بودن متغیرها واز آزمون لون برای همگنی واریانسها استفاده گردید تا امکان استفاده از آزمونهای پارامتریک فراهم شود.جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات در سطح آمار توصیفی از میانگین، میانه، نما ، انحراف استاندارد و ترسیم جداول و در سطح آمار استنباطی از آزمون تحلیل واریانس چند متغیره و تحلیل واریانس تک متغیره استفاده گردید. همچنین داده¬های پژوهش حاضر با استفاده از نرم¬افزار SPSS-22 در سطح معنی داری001/0مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد بین اضطراب کرونا و سبک‌های مقابله‌ای در معلمان ورزشکار و غیرورزشکار،تفاوت معنی‌دار وجوددارد.(اضطراب کرونا و سبک مقابله‌ای هیجان‌مدار و اجتنابی در معلمان ورزشکارنسبت به معلمان غیرورزشکار کمتر و سبک مقابله‌ای مسئله‌مداردر آنان بیشتر است). نتیجه‌گیری: بنابراین انجام فعالیتهای‌ورزشی در دوران همه‌گیری کرونا به میزان قابل توجهی می‌تواند شدت اضطراب ناشی از این بیماری را در معلمان کاهش‌داده و از مشکلات ناشی از آن نیز پیشگیری نماید. تفاصيل المقالة