هدف از این پژوهش پهنه بندی خطر زمین لغزش در حوضه زرند با استفاده از فرآیند تحلیل سلسلهمراتبی و تکنیک سیستم اطلاعات جغرافیایی میباشد. برای این هدف با به کار گیری روش تحلیلسلسله مراتبی عوامل مورد بررسی به صورت زوجی مقایسه و وزن هر یک از عوامل که مبین میزانتأثیر آنها است محاسبه شده است. با ت و جه به مقادیر کمی وزن هر یک از عوامل، نقشه وزنی هرعامل تهیه و در نهایت اقدام به تهیه نقشه پهنه بندی خطر زمین لغزش با استفاده از لای ههای وزنی وضریب وزنی مربوط به هر یک از عوامل شده است. نتایج حاصل از این پژوهش بیانگر این است کهروش تحلیل سلسله مراتبی به دلیل استوار بودن بر مبنای مقایسههای زوجی موجب سهولت و دق تدر انجام محاسبههای لازم و ارایه نتایج به دلیل دخالت دادن تعداد زیادی از عوامل در مقایسه باسایر روشهای پهنه بندی خطر زمین لغزش است. نتایج نشان داد که در مدل تحلیل سلسله مراتبیحدود 22 درصد حوضه در پهنههای با خطر بالا قرار میگیرد. تفاصيل المقالة

جاذبه ها و توانمندی های ژئومورفوتوریسم، از سرمایه های منحصر به فرد هر کشور و منطقه به شمار می رود که شناسایی، طبقه بندی و برنامه ریزی آنها به منظور توسعه گردشگری علمی از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است.هدف از این پژوهش شناسایی، آنالیز کمی و طبقه بندیلندفرم های کویری و بیابانی پلایای دامغان با استفاده از روش های Pralong و ELECTREمی باشد. پژوهش حاضر از نوع توصیفی-تحلیلی مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای و پیمایش های میدانی می باشد.بدین صورت که پس از تعیین محدوده مورد مطالعه به کمک تصاویر ماهواره ای، در ابتدا با استفاده از مطالعات کتابخانه ای و پیمایش های میدانی تعداد ۱۲ ژئومورفوسایت انتخاب گردید. در گام بعد با استفاده از روش چند معیاره ELECTRE و معیارهای علمی، گردشگری، زیبایی، تاریخی و اجتماعی به رتبه بندی ژئومورفوسایت ها پرداخته شد و ژئومورفوسایت های با ارزش پایین حذف گردید. در گام بعد، با استفاده از روش Pralong، به ارزیابی ۵ ژئومورفوسایت برتر شامل برخان ها، تپه های ماسه ای، پلیگون های نمکی، دشت ریگی و نبکازارها که بیشترین امتیاز را در روشELECTRE کسب کرده اند، پرداخته شد. نتایج حاصل از ارزیابی ژئومورفوسایت ها نشان داد که ژئومورفوسایت های تپه های ماسه ای و پلیگون های نمکی به ترتیب با کسب بالاترین امتیاز (۴۷/۰، ۴۵/۰)،بهترین ژئومورفوسایت ها برای تبدیل شده به کاربری های ژئوتوریستیمی باشند و دارای پتانسیل بالایی برای جذب گردشگر می باشند. نتایج کلی ارزیابی ژئومورفوسایت ها نشان داد کهامتیازات بدست آمده برای تمامی ژئوسایت ها پایین می باشد که از علل آن می توان به دشواری دسترسی، دوری از مراکز جمعیتی، فقدان امکانات رفاهی، عدم معرفی توانمندی های منطقه و عدم توجه به اکوتوریسم در منطقه اشاره نمود. عیار بهره وری نیز برای تمامی ژئومورفوسایت ها کم می باشد. نتایج حاصل از این پژوهش می تواند مورد استفاده مدیران و برنامه ریزان محلی به منظور توسعه و ترویج گردشگری قرار گیرد. تفاصيل المقالة

هدف از این پژوهش تهیه نقشه حساسیت زمین لغزش با استفاده از مدل های آماری بر اساس سیستم اطلاعات جغرافیایی در جنوب غرب استان اصفهان، حوضه ونک می باشد. نخست، موقعیت زمین لغزش ها در منطقه مطالعاتی با استفاده از تفسیر عکس های هوایی و پیمایشات میدانی متعدد تعیین گردید. از ۲۰۰ زمین لغزش شناسایی شده ۱۴۰ مورد (۷۰٪) به صورت تصادفی برای اجرای مدل و ۶۰ مورد (۳۰٪) برای صحت سنجی مدل مورد استفاده قرار گرفت. عوامل موثر در زمین لغزش شامل شیب، جهت شیب، ارتفاع، لیتولوژی، بارندگی، فاصله از گسل، تراکم آبراهه، فاصله از جاده و کاربری اراضی از پایگاه داده های مکانی استخراج گردید. با استفاده از این فاکتورها، حساسیت زمین لغزش و وزن هر فاکتور بوسیله روش های رگرسیون لجستیک، تراکم سطح و فاکتور اطمینان مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج ارزیابی مدل ها با استفاده از روش جمع کیفی نشان داد مدل تراکم سطح بالاترین میزان جمع کیفی (35/0) و بعد از آن مدل های فاکتور اطمینان و رگرسیون لجستیک به ترتیب با مقادیر جمع کیفی 29/0 و 11/0 در رده های بعدی قرار گرفتند. تفسیر نقشه های زمین لغزش نشان داد که پارامترهای طبقات ارتفاعی، بارندگی و جهت شیب نقش اصلی را در وقوع زمین لغزش ها در منطقه مورد مطالعه بازی می کنند. این نقشه های حساسیتزمین لغزش می تواند به منظور برنامه ریزی کاربری اراضی، ساخت جاده در آینده و کاهش خطرات مورد استفاده قرار گیرد. تفاصيل المقالة

        با توجه به این که گسترش فیزیکی شهرها باعث مواجه شدن آنها با واحدهای توپوگرافی و ژئومورفولوژیک اطراف آنها می گردد و با توجه به پویایی این واحدها، اگر توسعه فیزیکی شهر در جهات مناسب صورت نگیرد، باعث بهم خوردن تعادل دینامیک محیط گردیده و ممکن است باعث خسارت شود. هدف از پژوهش حاضر بررسی محدودیت­های ژئومورفولوژیک و ارائه جهات بهینه جهت توسعه فیزیکی شهر دامغان می­باشد. بدین منظور ابتدا منطقه مورد مطالعه با استفاده از تصاویر ماهواره­ای و عکس های هوایی تعیین حدود گردید در گام بعدی عوامل موثر در توسعه فیزیکی شهر با استفاده از مرور ادبیات تحقیق و بررسی های میدانی گسترده تعیین و در محیط ArcGIS10.1 تهیه گردید. در مرحله بعد عوامل با استفاده از روش تحلیل سلسله مراتبی (AHP) وزن­دار شده و سپس با استفاده از مدل ‏TOPSIS‏ جهات بهینه ‏جهت توسعه فیزیکی شهر دامغان به دست آمد. طبق نتایج عوامل کاربری اراضی، شیب و موانع ژئومورفولوژیک بیشترین تأثیر را در توسعه فیزیکی شهر دامغان داشته­اند. نتایج پژوهش بیانگر این است که جهات غربی و جنوب­غربی به ترتیب با کسب (۸۶۷۹/۰، ‏۵۷۹۲/۰‏) امتیاز به عنوان مطلوب­ترین و جهات جنوب و شمال به ترتیب با کسب (۰، ۰۳۷۳/۰) امتیاز به عنوان نامطلوب­ترین جهات توسعه فیزیکی شهر شناخته شدند. در مناطق جنوبی کفه­های رسی و نمکی و هجوم ماسه­های روان به اماکن مسکونی و تجهیزات شهری و در مناطق شمالی سیلاب­های مخروط افکنه و سیلاب­های محلی از موانع اصلی ژئومورفولوژیک توسعه شهر می­باشد و در مقابل بخش­های غربی و جنوب­غربی به علت داشتن شیب و لیتولوژی مناسب، عدم وجود موانع ژئومورفولوژیک و همچنین عدم وجود کاربری کشاورزی جهت توسعه فیزیکی شهر مناسب تشخیص داده شد. نتایج حاصل از این پژوهش می­تواند به مدیران و برنامه­ریزان شهری در زمینه توسعه فیزیکی شهر کمک نماید. تفاصيل المقالة