"تناقض" در مقام صنعتی ادبی نقش مهمی را در ادبیات شرق و غرب ، به ویژه درادبیات فارسی، یونانی و انگلیسی ایفا می کند. کاربرد تناقض به عنوان یکی از روشهاینقد ادبی شامل بررسی اظهارات دوپهلو و نتیجه گیری، و برداشت متعاقب از آنها است.هم سعدی شیرازی و هم جان دان از تناقض جهت بررسی تضادهای غالبی استفادهمی کنند، که تا اندازه ای برای خوانندگان عادی غیرقابل درک است. در این مقاله تلاششده نحوه به چالش کشیدن فهم و درک عمومی خوانندگان، از طریق تضادهایی که درذهن آنها با خواندن اشعار این دو شاعر نقش می بندد، مورد نقد و بررسی قرار گیرد .این مقاله همچنین می کوشد چگونگی ظهور و بروز افکار، و اهداف این دو شاعر را درکاربرد تناقض نشان دهد. تفاصيل المقالة