حقیقت نقد، یا همان زنجیره احوال ما آدمیان مهم‌ترین شاخصه شناخت چگونه زیستن است. تأثیر دقیق و اندیشه ژرف و عمیقِ کسانی همچون مولوی، در راستای نشاندن اهداف صحیح چه در محوریت فردی و چه در محوریت اجتماعی، پخته کردن دقیق‌ترین داستان‌هاست در قالب مثنوی. یکی از مرکزهای ثقل مثنوی معنوی داستان پادشاه و کنیزک است که نقد حقیقت آن باعث بوجود آمدن شاهراه‌هایی می‌شود که هرچه بیش‌تر به عمق آن پی می‌بریم عجز ما را در برابر آن بیش‌تر می‌کند و تاریکی‌ها را در برابر دیدگانمان افزون‌تر. شرح‌های بسیار بر این داستان، نمایانگر قدرت معانی و رستاخیز کلماتی است که در قالب نظم ریخته شده، و هر اندیشمند بر اساس ذوق و قریحه نقاد خود آن را به گونه‌ای شکل می‌دهد و چه هنرمندانه گمان‌ها یار و همراه مولوی می‌شوند. در این پژوهش نگاه متفاوت ما، مبانی اصیل حکومت داری را هدف قرار داده است و اگر به دیده انصاف بنگریم به بدیع بودن و متفاوت بودن آن پی خواهیم برد. تفاصيل المقالة