مشاهدۀ زندگی زناشویی در طی چند سال اخیر در سطح جامعه، و همچنین پژوهش‌های موجود در این زمینه، بیانگر این نکته است که در همۀ زندگی‌های خانوادگی، فضای آرامش، محبت و عشق برقرار نیست و تفاهم بین همۀ زوجین وجود ندارد. بنابراین پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش حمایت اجتماعی در سازگاری زناشویی زنان انجام شد. چارچوب نظری با استفاده از نظریه های نظریه پردازانی چون گافمن، نای، بات، آندره میشل و بوردیو ارائه شد. این پژوهش به روش پیمایشی انجام شد و برای روایی سنجه‌های پرسشنامه از اعتبار صوری و قابلیت اعتماد نیز با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ که برای همه متغیرها بالاتر از 70/0 به دست آمد. جامعه آماری این پژوهش زنان متأهل مناطق2، 6و 18 شهر تهران به تعداد 133180 نفر می‌باشند. حجم نمونه در این تحقیق شامل 574 نفر می‌باشد که با استفاده از فرمول کوکران و با روش نمونه گیری تصادفی ساده تعیین گردید. یافته‌های پژوهش نشانگر این بودند که بین متغیرهای مستقل دریافت حمایت عاطفی(635/0R=)، دریافت حمایت ابزاری (285/0R=)، دریافت حمایت اطلاعاتی(449/0R=)، عضویت گروهی(494/0 R=) و داشتن پیوند قوی با اعضای شبکه اجتماعی شخصی(264/0 R=)، با متغیر وابسته سازگاری زناشویی رابطه معنی‌داری وجود دارد. تفاصيل المقالة