این پژوهش با هدف بررسی ساختار عاملی و ویژگی‌های روان‌سنجی (روایی و پایایی) مقیاس تنهایی کودک میان دانش‌آموزان دورۀ راهنمایی اجرا شد. روش پژوهش همبستگی (سنجش روایی و پایایی) و جامعۀ آماری پژوهش شامل دانش‌آموزان مقطع راهنمایی شهر تهران در سال تحصیلی 91ـ1390 بود که از میان آنها 410 نفر به شیوۀ نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل مقیاس تنهایی کودک (آشر و ویلر، 1985) و مقیاس عزت‌نفس (کوپر اسمیت، 1967) بود. به‌منظور بررسی روایی احساس تنهایی کودک، تحلیل عاملی تأییدی ( GFA ) انجام شد. نتایج نشان داد که بین احساس تنهایی و عزت‌نفس رابطۀ منفی و معناداری (01/0 P < ) وجود دارد. همچنین، شاخص برازش مقیاس تنهایی کودک در وضعیت مطلوبی قرار داشت و ضریب پایایی مقیاس، به روش آلفای کرونباخ، برابر با 75/0 به‌دست آمد. براساس نتایج، مقیاس احساس تنهایی کودک در جامعۀ دانش‌آموزان دورۀ راهنمایی شهر تهران دارای روایی و پایایی مناسبی است (01/0 P < ). تفاصيل المقالة