شمس الدین محمد حافظ شیرازی، ، از حافظان قرآن واز زمره شعرایی است که به بازتاب مفاهیم و مضامین قرآنی درغزلیاتش پرداخته است .تا آن جایی که کمتر غزلی ویا بیتی رامی توان در دیوان اشعارش پیدا نمود که جلوه ای از قرآن و حدیث در آن مشهود نباشد واز جمله سوره هایی که بیشتر از سایر سوره ها مدّ نظر وی بوده سوره یوسف (ع) می باشد که ۱۵ بار در غزلیاتش از آن اثر پذیرفته است که بیشتربه شکل تلمیحمی باشد.این سوره از نظر موضوع و قالب ، ویژگی‌های یک داستان کامل را دارد تا آن جا که خود قرآن نیز آن را احسن القصص نامیده است ودرحقیقت خداوند متعال آن رابرای دلگرمی حضرت رسول(ص)ویارانش درسال عام الحزنبازگومی نماید. حافظ علاوه بر مفردات و ترکیباتی چون یوسف، بیت الحزان، کلبه احزان، مسند مصر و ... ازمضامینی چون جمال یوسف (ع)، فروختن یوسف، به چاه افتادنش، فرمانروایی مصر، فراق و امید و وصال و در نهایت پیراهن یوسف اثرپذیرفته است .پیراهن یوسف ، یک بار توسط برادران حسودش ویک بار توسط نامادری اش ،زلیخا،موردحمله قرارمی گیردو یک بار هم که وسیله بینا شدن چشمان پدرش می شود..در حقیقت پیراهن یوسف، نماد جمال و شأن و شوکت و تقوای وی می باشد که همواره حافظ می‌خواهد حوادث داستان را با با شخص خودش و یا افراد مورد پسندش مقایسه نماید. تفاصيل المقالة

Zikr is the departure from the field of ignorance to the field of perception, which springs from either the dominance of fear or the excess of love. The truth about Zikr is that you must forget all things except Mazkor (the one who you say prayer recitation for) and our intention of Zikr is the mental Zikr not the verbal one. The invocation of God is forgetting our humble beings through remembering the Almighty names that its continuance results in purifying the heart and forgetting God makes the heart strained. In this research, first, the author has included the definitions and kinds of Zikr and the feedback of famous mystics and great philosophers’ viewpoints in this area and then he has included the importance of Zikr in Ghaderiyeh’s doctrine and its customs and common Zikrs in this doctrine. Moreover, the author has finally attempted to analyze and deduce the above-mentioned matters. تفاصيل المقالة

خیام به‌عنوان یک شاعر و متفکر در رباعیات فلسفی خود با بدبینی به تمام زوایای زندگی می‌نگرد، پارها مسئله ی مرگ و نابودی را مطرح کرده و با به کار بردن تشبیه و استعاره های گوناگون اضطراب، ترس و غیرقابل‌کنترل بودن رویدادهای ناخوشایند را به تصویر می کشد. امروزه روانشناسان معتقدند علت های متفاوتی برای بروز بدبینی وجود دارد که یکی از مهم‌ترین آن‌ها سبک تبیین است. سبک تبیین یک ویژگی روان‌شناختی است که نشان می دهد مردم چگونه رویدادهای مثبت و منفی را تجربه و برای خود توضیح می دهند و بر این اساس افراد می توانند دارای سبک تبیین خوش‌بینانه و بدبینانه باشند. پژوهش حاضر بر آن است که به بررسی سبک تبیین بدبینانه در رباعیات حکیم عمر خیام، شاعر، فیلسوف و دانشمند قرن پنج هجری بپردازد. طرح تحقیق از نوع توصیفی- کتابخانه ای است که از کتابها و مقالات مرتبط با موضوعات رباعیات خیام، نظریه های اسناد و سبک تبیین بدبینانه استفاده کرده است. طرح تحقیق از نوع توصیفی- کتابخانه ای است که از کتابها و مقالات مرتبط با موضوعاتی همچون خیام، نظریه های اسناد و سبک تبیین بدبینانه استفاده کرده است. پرسش اصلی پژوهش حاضر این است که خیام در مواجه با رویدادهای زندگی بیشتر از کدام سبک تبیین استفاده کرده است؟ و آیا می توان سبک تبیین بدبینانه را از رباعیاتش استخراج کرد؟ یافته های پژوهش حاضر نشان می دهد که عمر خیام بیشتر نگاهی بدبینانه به وقایع زندگی داشته و رویدادهای ناخوشایند را با اسنادهای (درونی، کلی و پایدار) و رویدادهای خوشایند را با اسنادهای بیرونی، جزئی و ناپایدار توضیح می دهد. ازآنجایی‌که سبک تبیین بدبینانه منجر به واکنش های هیجانی منفی می شود بنابراین می توان افسردگی، اضطراب، غمگینی، ناامیدی، خشمگینی، یاس و انزوا را در رباعیات خیام به‌خوبی حس کرد. تفاصيل المقالة