امروزه یادگیری الکترونیک به‌عنوان روشی کارآمد در ارتقا فردی و آموزش‌های سازمانی شناخته‌شده است. بااین‌حال توجه به جنبه‌های خودشکوفایی و انتخاب فردی در یادگیری الکترونیک از اهمیت بسزایی برخوردار است. لذا هدف از این پژوهش، دستیابی به مؤلفه‌های یادگیری الکترونیک مبتنی بر خود پیروی بود. برای این منظور، از رویکرد کیفی و روش سنتز پژوهی استفاده گردید. جامعه پژوهش شامل کلیه مقالات منتشرشده در دهه اخیر (2022-2012) بود که از این میان تعداد 28 عنوان بر اساس پایش موضوعی محتوایی به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. داده‌های پژوهش با تحلیل کیفی اسناد موردمطالعه گردآوری شدند . با تجزیه‌وتحلیل داده‌ها، عوامل کلیدی در 4 بعد، 13 عامل و 53 مقوله شامل خود مدیریتی یادگیری الکترونیک (مشتمل بر شناخت پتانسیل‌های فردی، کنترل جریان یادگیری، خودتنظیمی در یادگیری الکترونیک)؛ خود راهبری آموزشی (مشتمل بر مهارت‌های شناختی و فراشناختی، شناسایی و جست‌وجوی منابع و پایگاه‌های اطلاعاتی، یادگیری مشارکتی و همیارانه، پژوهش محوری در یادگیری الکترونیک)؛ خود انگیزشی در یادگیری الکترونیک (مشتمل بر جذابیت بخشی به محیط یادگیری، انگیزش درونی، انگیزش بیرونی)؛ خودارزیابی یادگیری الکترونیک (ارزیابی شخصی‌سازی‌شده، جامعیت در ارزیابی، خود بازتابی) طبقه‌بندی شدند. با توجه به یافته‌های پژوهشی پیشنهاد می‌گردد در طراحی مربوط به یادگیری و آموزش الکترونیک، توانمندی‌های فردی و ظرفیت‌های یادگیری فردی را لحاظ نموده و به شخصی‌سازی یادگیری و ارزیابی آن توجه ویژه صورت گیرد. تفاصيل المقالة