عروسک پشت پرده (Physalis alkekengi) یک گیاه میوه‌دار است که به‌دلیل خواص غذایی و دارویی مورد توجه بسیار قرار گرفته است. چرخه زایشی کوتاه و حساسیت میوه‌ها به آفات از محدودیت‌های اصلی کشت این گیاه است. استفاده از روش های ریزازدیادی برای تولید عروسک پشت پرده به عنوان راهکاری کاربردی مطرح است. این مطالعه به منظور بررسی تأثیر محیط‌های کشت و تنظیم‌کننده‌های رشد مختلف روی جوانه‌زنی بذر و رشد دانه عروسک پشت پرده با استفاده از روش کشت بافت و نیز ارائه پروتکل مناسب برای ریزازدیادی این گیاه انجام شد. برای بررسی بیشترین درصدجوانه‌زنی، بذرها در دو نوع محیط کشت (موراشیگ و اسکوگ تغییر یافته و آب مقطر) و سه بستر نگهدارنده مختلف (آگار گیاهی، ماسه و کاغذ فیلتر) کشت داده شدند. برای اندام‌زایی گیاه عروسک پشت پرده از دو روش باززایی مستقیم (جداکشت ساقه) و باززایی غیرمستقیم (کالوس‌های تولید شده از جداکشت‌های ساقه و برگ) استفاده شد. جداکشت‌ها در ترکیبات مختلف هورمونی 6-Benzylaminopurine (BAP) و 2,4-Dichlorophenoxyacetic acid (2,4-D) کشت شدند. بهترین محیط کشت برای جوانه زنی بذر، محیط کشت MS (2/1) حاوی آگار گیاهی به عنوان تثبیت کننده (97درصد) بود. بهترین جداکشت برای تولید کالوس، برگ و بهترین محیط کشت MS (2/1) حاوی ۴٬۲-دی‌کلروفنوکسی‌استیک اسید (2 میلی‌گرم در لیتر) بود. بهترین محیط برای باززایی، MS (2/1) حاوی GA3 (5/0 میلی‌گرم در لیتر) وBAP (3 میلی‌گرم در لیتر) بود. بهترین هورمون برای اندام‌زایی مستقیم ساقه، BAP در غلظت‌های مختلف بود. بهترین محیط برای ازدیاد گیاهچه MS (2/1) حاوی 6- بنزیل‌آمینوپورین به میزان 3 میلی‌گرم در لیتر و جیبرلیک اسید به میزان 5/0 میلی‌گرم در لیتر (بیش از 25 شاخساره از هر نمونه بود. ریشه‌زایی با استفاده از قرار دادن گیاهچه‌ها در ایندول-۳-بوتیریک اسید (150 میلی‌گرم در لیتر) به مدت یک هفته و سپس انتقال آن‌ها به MS (2/1) انجام شد. در نهایت گیاهچه‌های ریشه‌دار شده به خاک منتقل و سازگار شدند و بیش از 95 درصد آن‌ها در گلخانه زنده ماندند. این نتایج پروتکلی را برای ریزازدیادی تجاری گیاهان عروسک پشت پرده پیشنهاد می‌کند. تفاصيل المقالة

افزایش محتوای لیپید باهدف استفاده در مکمل‌های غذایی و بیودیزل دارای اهمیت است. تغییر غلظت شوری و نیتروژن از استراتژی‌های مهم و کاربردی در این راستا می‌باشد. جلبک Chlorella vulgaris EP33 که از آب‌های مناطق شمالی ایران جداسازی و شناسایی‌شده، به‌عنوان منبع لیپید می‌تواند مورداستفاده قرار گیرد. در این مطالعه برای بهینه‌سازی تجمع لیپید از طراحی مرکب مرکزی با روش سطح پاسخ شامل 3 تکرار در نقطه مرکزی و 11 آزمایش استفاده شد. محتوای لیپید اندازه‌گیری شد. نتایج نشان داد که بیشترین محتوای لیپید در شرایط بهینه نیتروژن 10 و شوری 115 میلی مولار (503/0 گرم بر گرم بیومس خشک) به‌دست آمد و میزان رشد در این شرایط نصف مقدار شرایط بهینه در نیتروژن 10 و شوری صفر بود. مقادیر تجربی و مقادیر پیش‌بینی‌شده با نرم‌افزار نیز دارای روابط منطقی بودند که نشان‌دهنده تناسب مدل‌های به‌کاررفته و نیز سازگاری روش سطح پاسخ برای تعیین شرایط بهینه بوده است. با تغییرات غلظت برخی عوامل مؤثر در تولید لیپید، می‌توان برای بهینه‌سازی اقتصادی تولید لیپید با اهداف کاربردی استفاده کرد. در این مطالعه مشاهده شد که تأمین نیتروژن باعث افزایش سطح تحمل ریزجلبک مدنظر به شوری به‌عنوان یک راه عملی برای افزایش تولید لیپید می‌شود. نتایج بهینه‌سازی متغیرهای فرآیند از طریق روش‌شناسی سطح پاسخ، منعکس‌کننده تحقیقات پیشرو در جهت افزایش محتوای لیپید با استفاده از یک رویکرد فن‌آوری اقتصادی کارآمد است. تفاصيل المقالة