یکی از مهم‌ترین چالش‌های مدیران در سازمان‌ها، استفاده کافی از منابع فکری، توان ذهنی و ظرفیت‌های بالقوه منابع انسانی است. از این رو پژوهش حاضر با هدف ارائه الگوی اثربخش توانمندسازی روانشناختی کارکنان انجام گرفت. روش انجام تحقیق تلفیقی از روش کیفی-کمی بود. جامعه آماری از دو گروه تشکیل شده است؛ گروه اول شامل خبرگان حوزه توانمندسازی روانشناختی منابع انسانی است که تعداد آن ها نامعلوم است و در سطح کشور پراکنده اند، 15 نفر از آن ها به صورت نمونه گیری هدفمند گزینش شدند و در بخش تدوین و طراحی مدل از نظر آن ها استفاده شد. گروه دوم شامل تمامی کارکنان دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز (1100 نفر) هستند که با توجه به فرمول کوکران 285 نفر به عنوان نمونه انتخاب گردیدند. در زمینه جمع‌آوری داده‌ها از روش مصاحبه عمیق و در فاز برازش مدل، از پرسشنامه توانمندسازی روانشناختی کارکنان که روایی محتوایی و پایایی آن به ترتیب 5/91 درصد و 6/94 درصد محاسبه شده، استفاده گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش های تحلیل عاملی اکتشافی و تأییدی و از نرم ‌افزارهای SPSS ویراست 21 و LISREL ویراست 8/8 استفاده شده است. نتایج حاکی از آن است که قدرت رابطه میان فرهنگ سازمانی (38/0)، ساختار سازمانی (48/0)، نظام پایش سازمانی (83/0)، نظام پاداش سازمانی (56/0)، نظام های مدیریتی سازمان (68/0) با متغیر توانمندسازی روانشناختی مورد قبول است. آماره t آزمون نیز بزرگتر از مقدار بحرانی t در سطح خطای 5% یعنی 96/1 بوده و نشان داد همبستگی مشاهده شده معنادار است. بنابراین با اطمینان 95 درصد می توان گفت که هر 5 عامل در طراحی الگوی اثربخش توانمندسازی روانشناختی کارکنان در دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز تأثیر بسزایی داشتند. تفاصيل المقالة